Beste lezer, ik moet iets bekennen. Ik had een geweldige column kunnen schrijven als ik maar wat meer lef gehad had. Maar ik had het niet. Ik was zwak, te beleefd, te weinig doorstastend.
Vorige week zondag hadden we de eerste opnames van Tussen de oren. Dat programma presenteer ik samen met Rob Urgert. Die dag namen we twee afleveringen op. Dat betekent 14 uur in touw, twee keer anderhalf uur vlammen, volledige focus, de juiste informatie geven en ook nog eens vrolijk blijven.
Het was de eerste keer met Katja Schuurman en Jeroen van Koningsbrugge en die twee zijn ontzettend fijn om naast je te hebben. De opnames gingen prima en na afloop ben je dan helemaal leeg. Direct na de opname stond er een cameraploeg van Shownieuws voor onze neus. Daar hadden ze speciaal toestemming voor gevraagd en wij hadden daar met enige tegenzin in toegestemd.
Shownieuws is niet helemaal mijn programma, maar ja, publiciteit voor het programma is belangrijk dus, oké dan maar. De interviewer wilde ter plekke ineens eigenlijk alleen Katja en Jeroen interviewen en niet ons. Toen had ik al juichend naar het bier moeten rennen, maar ik deed het niet.
Ik was toch een beetje beledigd. Opzijgezet door Shownieuws. Dat is in mijn wereld toch een blauwtje lopen bij die dikke met die beugel en die bril, die ruikt naar natte hond. Ik had ze gelijk de studio uit moeten sturen, maar ik bleef beleefd. Dus met zijn vieren het interview. Uit onze tenen haalden we een sprankje vrolijkheid en ad rem reagerend op de hopeloze vragen maakten we er het beste van. Het werd zelfs gezellig.
De cameraman van Shownieuws onderbrak ons ruw. Of dat nog langer zo door ging met dat kippenhok? Dit was mijn moment. Als een 'knight in shining armour' had ik hier een verpletterende indruk op Katja kunnen maken door haar te redden uit de klauwen van de bloeddorstige cameraman. Maar ik deed het niet. Ik was als verlamd.
Katja nam het initiatief en zette de man op buitengewoon charmante wijze terecht. En daarna moet je dan wederom weer gezellig in de camera kijken en ingaan op de debiliserende, grappig bedoelde opzetjes. Ik geloof ook niet dat dat nog gelukt is. Ik heb het niet teruggekeken, maar ik hoorde alleen dat ze tijdens de uitzending gemeld hebben dat Tussen de oren diezelfde woensdag op tv kwam, terwijl dat pas op 4 maart is.
Het was één grote vernederende afgang. Opzijgezet door een lelijk eendje, gered door een vrouw, mijn trots ingeslikt en mijn zelfbeeld naar de knoppen. Allemaal voor een stukje incompetent gebrachte publiciteit. Er zijn betere dagen denkbaar.
Joep van Deudekom
Extra:
- praat ook op het forum mee over de columns van Joep van Deudekom!
Reageer hieronder op dit artikel!
Showbizzprogramma's op tv: hoera of helaas?
