Soms zit ik tegenover sterren met wie ik in eerste instantie zelf ook niet zoveel heb.
Zo vloog ik onlangs naar Londen voor een interview met boyband One Direction. Ik weet zeker dat de meesten van jullie nog nooit van ze gehoord hebben, tenzij je puberdochters tussen de 12 en 16 hebt. In die leeftijdsgroep zijn Niall, Liam, Zayn, Louis en Harry namelijk razendpopulair.
‘Directioners'
De jongens breken record na record met hun lekker in het gehoor liggende nummers. In Amerika belandden ze vanuit het niets op 1 in de Billboard top 100. Iets wat zelfs de Beatles nooit is gelukt. Eerlijk gezegd kwam ik daar ook pas achter nadat m’n (jonge) redactie me daarop wees en nadat ik op Twitter duizenden smeekbedes kreeg van ‘directioners’, zoals de fans zich noemen.
Flauwe grapjes
Tijdens het interview bleken de boys gelukkig nog niet over het paard getild te zijn en deden ze zoals pubers doen: beetje klieren, door elkaar heen kletsen en flauwe grapjes maken. Niet bepaald het beste interview dat ik ooit heb gedaan, maar dat was voor de fans niet zo belangrijk.
Gillende meiden
Tijdens een voorvertoning van het item in een bioscoop voor 400 directioners vielen veel meiden zowat in katzwijm bij de eerste aanblik van hun idolen en door al het gegil ging de inhoud van het gesprek bijna verloren.
Tieneridool
Na afloop wilden veel meisjes míj aanraken, omdat ik de jóngens had aangeraakt. Voor héél even voelde ik me zelf een soort tieneridool. Best lekker.
