Lieve Ruben,
Ik was 9 jaar en anders dan andere kinderen. Hoe en wat wist ik zelf nog niet, maar in de klas werd het keihard geroepen. Ene Patrick in de klas noemde mij een mietje, geen idee wat het precies betekende, maar hoe hij het zei was niet leuk. “Stop daar eens mee”, zei de meester in de klas. “Maar hij is toch een homo!”, riep Patrick. “Dat maakt helemaal niks uit”, zei de meester. En ik dacht alleen maar, waar gaat dit over en waarom geeft de meester hem gelijk?
En dus vluchtte ik thuis maar snel naar de wereld die ik wel begreep, de wereld van LEGO! Daar bouwde ik geen auto, trein of brandweerkazerne, maar bouwde ik het complete decor na van Telebingo, gepresenteerd door Mies Bouwman. Drie prachtige showbizztrappen, de desk van Mies en twee grote schuifdeuren met daarop het logo van het programma. En als de hele set klaar was, kwam er een groot monster dat ik dan Patrick noemde en alles in liet storten. Arme Mies…haar decor stuk, maar gelukkig wist ene Carlo het weer op te bouwen. Ik bouwde verder!
Ik zie mijn hele carrière nog steeds als een soort LEGO. Je bouwt, steentje voor steentje tot je komt waar je wilt zijn. Met je nieuwe programma LEGO masters heb je een steentje in handen waar je een krachtig fundament mee kunt maken. Ik geniet hoe jij steen voor steen je meesterwerk creëert. Ergens ben ik een klein steentje in het geheel, samen met Loretta, Gerard en Buddy. Ik kan niet wachten op de nieuwe serie van The masked singer. Net als LEGO masters een uitgesproken format. Ondertussen vraag ik me af hoe het met Patrick gaat. Is hij nog steeds bezig met afbreken of heeft hij net zoals jij ook iets moois opgebouwd?
