Vanaf morgen is de nieuwe Nederlandse dramafilm Spaak te zien op het witte doek. Met het drama heeft Tim Douwsma zijn eerste hoofdrol in een speelfilm te pakken, eentje die hij met verve neerzet. Benieuwd wat we verder van de film vonden? Lees hier onze recensie!
In Spaak kruipt Tim Douwsma in de huid van Luuk Meijer, een baalwielrenner en scheikundestudent die niet vies is van een beetje coke. Nadat zijn wielercarrière een fikse deuk oploopt, stort hij zich volledig op zijn zelfgemaakte drugs. Luuk krijgt de tip om zijn 'black bitches' naar Scandinavië te smokkelen. Dat mislukt: de wielrenner belandt in een Zweedse cel, maar weet met behulp van zijn medegevangene Jurgen (Jack Wouterse) te ontsnappen. Eenmaal in Nederland pakt hij zijn fiets weer op en wint de ene na de andere wedstrijd, maar coach Dieter (Aart Staartjes) raadt hem aan om toch zijn straf uit te zitten. Zo kan Luuk daarna meedoen aan de Olympische Spelen. De vraag is alleen of de baanwielrenner dat ziet zitten.
Teleurstelling
Spaak is een atypische Nederlandse film. Dit keer geen afgezaagde romantische comedy, maar een donker drama gebaseerd op het waargebeurde verhaal van wielrenner Paul Rood. De toon is in de eerste minuten meteen gezet: Luuk gaat hard onderuit tijdens een belangrijke wedstrijd en zijn vader kan hem niet luchten of zien ('Je hele leven is tegenwind' / Je bent een teleurstelling voor je familie'), een verhaallijn die helaas verder weinig diepgang heeft. Maar dit is geen reden om af te haken, want de film is geen moment saai. De kijker krijgt geen ellenlange dialogen voorgeschoteld, maar scènes die vlot in elkaar overlopen.
Vaderfiguur
Voor zijn rol kreeg Tim de Ziggo Best Acting Talent Award. Terecht, want hij zet de cokesnuivende 'good guy' Luuk overtuigend neer. Maar het hardste applaus is voor Aart Staartjes. De acteur wordt nog vaak geassocieerd met zijn rol als de knorrige 'meneer Aart' uit Sesamstraat, maar in Spaak is dit typetje in geen velden of wegen te bekennen. Staartjes ontroert met zijn acteerspel. We zien een oud-wielrenner die - ondanks Luuks stommiteiten - in zijn pupil blijft geloven en voor hem als een vaderfiguur optreedt, bij gebrek aan een echte zorgzame vader.
Geen chemie
De film oogst niet alleen maar lof. Valerie Pos heeft met haar 21 jaar al flink wat acteerervaring op zak, maar in Spaak komt ze niet uit de verf als de bezorgde Angela, die stiekem een oogje heeft op haar beste maatje Luuk. Jammer genoeg ontbreekt de chemie tussen de actrice en haar tegenspeler Tim, waardoor hun innige vriendschap en een eventuele romance moeilijk te geloven is. Ook andere situaties zijn allerminst geloofwaardig: waarom mogen Luuk en Jurgen in de bajes bijvoorbeeld zonder bewaking trainen? Hoe weet Angela waar Luuks ex Vanessa woont, terwijl de twee elkaar niet lijken te kennen? Bovendien blijf je vooral na de eindscène - wees gerust, geen spoilers - met een aantal belangrijke vragen zitten die je graag beantwoord had willen zien.
Ondanks deze kleine kanttekeningen is Spaak zeker een bioscoopkaartje waard. Met het drama heeft regisseur Steven de Jong een prima film afgeleverd, al zal die uiteindelijk niet tot het rijtje 'Nederlandse filmklassiekers' behoren.
Aantal sterren: 3,5.
