Het is D-Day voor Astrid Joosten. In deze aflevering van Wat verdien je? vertelt ze eindelijk wat ze verdient. En dat had nogal wat voeten in aarde.
In Wat verdien je? ligt de focus op de Nederlandse salarissen. Panels beantwoorden vragen en discussiëren over de hoogte van vergoedingen binnen verschillende branches. Ook onthullen iedere week drie Nederlanders hoeveel zij verdienen. En dat was lastig. Joosten: “Ik overdrijf niet als ik zeg dat een van mijn redacteuren honderd mensen heeft moeten bellen voordat één iemand ja zei. Niemand wilde naar de studio komen. Blijkbaar is vertellen wat je verdient nog altijd een groot taboe. Gaandeweg hebben we een paar keer gedacht: zullen we dit programmaonderdeel maar gewoon schrappen?”
Waarom is het zo’n taboe om te vertellen hoeveel je verdient?
„Ex-bankier Kilian Wawoe werkt als deskundige mee aan Wat verdien je? Hij is docent human resources management aan de VU Amsterdam. Volgens hem zit het taboe ’m in onze cultuur. Nederlanders willen niet boven het maaiveld uitkomen. Anders gaat je kop eraf. Wanneer je jouw salaris noemt zit je met een dilemma: als mensen het te laag vinden omdat ze jou hoger hadden ingeschat, ben je opeens het lulletje in de kroeg. Is het salaris hoger dan verwacht, dan gunnen ze het je niet. Zeggen ze: ‘Wat een hoop geld zeg voor dat werk dat jij doet!’ Mensen lopen dus aan beide kanten een risico. Daar hebben ze geen zin in. Dus houden ze liever hun mond.”
Je hebt aangekondigd dat jij in de vierde aflevering jouw eigen salaris onthult.
„Ja. In onze aflevering over de mediawereld. Ik vond dat wel zo sportief aangezien ik elke week anderen naar hun salaris vraag. Maar ik realiseer me ook dat mensen daar iets van zullen vinden. Men denkt soms dat alle tv-presentatoren megasalarissen verdienen en dat we allemaal net zo rijk zijn als Linda de Mol. Ik heb het heel goed hoor, maar ik heb echt geen miljoenen op de bank. Sowieso zijn de salarissen bij de NPO lager dan bij de commerciëlen. Ik vind het wel bevrijdend om het bedrag straks te noemen. Dan ben ik ook van het gespeculeer af: behoort ze nu wel of niet tot de grootverdieners binnen de publieke omroep? Overigens mogen wij contractueel de hoogte van onze salarissen nooit naar buiten brengen. Daar zijn de omroepen niet blij mee. Anders staan daar straks allemaal presentatoren op de stoep die vinden dat ze te weinig verdienen. Ik heb dus echt toestemming moeten vragen of ik het bekend mocht maken. Er is zelfs een directievergadering aan gewijd.”
Hoe ben je zelf grootgebracht als het om geld gaat?
„Mijn vader was vrachtwagenchauffeur en mijn moeder werkte op kantoor. Ik kom dus uit een echt arbeidersmilieu en er werd heel zuinig met geld omgegaan. In de zomervakanties fietsen wij altijd naar een strand in Nederland. Ik was al een tiener toen wij voor het eerst naar het buitenland op vakantie gingen: met de auto naar Spanje om te kamperen. Als scholier had ik allerlei zaterdagsbaantje. Ik heb in een kapsalon gewerkt waar ik haren waste en mocht afrekenen. Ik heb nog in een bakkerswinkel gestaan en als telefoniste bij een uitzendbureau gewerkt. Van mijn ouders kreeg ik niet veel. Dat hadden ze gewoon niet. In 1983 begon ik als omroepster bij de VARA en dat was in eerste instantie ook gewoon een bijbaan, naast mijn studie Spaans. Achteraf gezien vind ik het erg fijn dat ik altijd mijn eigen zakgeld heb moeten verdienen. Daardoor leerde ik heel goed de waarde van geld kennen en heb ik er ook altijd zo goed mee om kunnen gaan.”
Geef je eigenlijk niet zoveel om luxe?
„Ik vind het heel prettig dat ik nu een mooi huis heb, dat ik in een fijne auto rij en dat ik mooie verre vakanties kan houden. Maar als alle weelde er morgen niet meer zou zijn, red ik me prima. Ik zou heel goed een klein appartementje kunnen inrichten met leuke Ikeaspullen. Dan komt het ook heus goed met mij.”
Zijn er nooit fases geweest waarin je jouw keuzes door geld liet beïnvloeden?
„Absoluut niet. Sterker, het is eerder andersom. Er zijn mij genoeg dingen aangeboden die alleen maar om het geld draaiden. Daar heb ik altijd nee tegen gezegd. Zoals reclames, of naakt in de Playboy staan. Er kan wel een leuk bedrag tegenover staan, maar ik kies alleen voor dingen die ik persoonlijk zie zitten en waar ik blij van word. Je moet jezelf niet in de wielen rijden met dingen waar je niet volledig achter staat. Heb ik ook nooit gedaan. Daar krijg je uiteindelijk altijd spijt van. Ik had in mijn leven veel meer kunnen verdienen. Ik had ook bij de commerciële omroep kunnen gaan werken, maar ik voel me nu eenmaal heel erg thuis bij de NPO. Ik heb bovendien nooit de ambitie gehad om rijk te worden, of beroemd. Het allerbelangrijkste in het leven vind ik persoonlijke groei. Ik wil mezelf kunnen blijven ontwikkelen.”
Lees ook:
Astrid Joosten verdient 175.000 euro voor haar tv-werk
