Interview met Marlijn Weerdenburg

Door: Ernest Marx

Deze week presenteer je met Ersin Kiris de slotaflevering van Broodje gezond. Wat was in dit tweede ­seizoen voor jou de grootste eyeopener?

“Onze aflevering over E-nummers. Ik heb nogal de neiging me bang te laten maken door wat ik op internet lees over voeding. Daardoor dacht ik over E-nummers: dat zijn akelige chemische toevoegingen die ik vooral niet moet binnenkrijgen. In de uitzending sprak ik met verschillende deskundigen die toch een heel ander beeld schetsten. Een professor vertelde dat in iedere tomaat al vijftien E-nummers zitten. Ze zitten zelfs in moedermelk en in de lucht die we inademen. Bizar toch?! Dus waarom zou het zo slecht zijn als ze ergens aan worden toegevoegd om een product meer kleur of smaak te geven? Bovendien: de weg die E-nummers afleggen voordat ze uiteindelijk door de EU worden goedgekeurd is best lang. Gedurende dat traject wordt met zo veel risico’s rekening gehouden. Mijn angst voor E-nummers is wel echt weggenomen. Sinds ik Broodje gezond presenteer neem ik sowieso berichtjes op internet over voeding niet meer klakkeloos aan. Ik heb nu simpelweg meer kennis in huis. Ik hoop dat dit ook geldt voor onze kijkers.”

Ben jij zelf door Broodje gezond ook bewuster geworden met je eigen consumptiegedrag?

“Zeker. Maar ik was een jaar ervoor al begonnen met meer sporten en ik verdiepte me in gezonder eten. Ik kwam op een leeftijd waarop ik daar toch wat bewuster mee bezig wilde zijn. Deels kwam dat doordat mijn vader heel ziek werd. Hij is uiteindelijk gelukkig goed hersteld doordat hij zo fit was. Hij heeft altijd gezond geleefd. Dus dacht ik: hoe kan ik ervoor zorgen dat ik zelf ook zo lang mogelijk fit blijf? Vervolgens kwam Broodje gezond op mijn pad. Hartstikke leuk. Uitein­delijk draait het allemaal om variatie en om hoeveel je ergens van eet. Dat zijn de twee belangrijkste pijlers. Het is goed om te weten dat je niet te veel rood vlees moet eten en dat je bij een vruchtensapje behalve vitaminen ook heel veel suiker binnenkrijgt. Door dat soort extra kennis heb ik mijn eetgedrag aangepast.”

Jouw vriend schijnt daarin ook een rol te hebben

“Klopt. Hij kan ontzettend goed koken. Bij mij gaat de liefde door de maag. Mede door zijn kookkunsten werd ik verliefd op hem. Ik leerde hem twee jaar geleden kennen en daarvoor was ik zes jaar lang vrijgezel. Ik kookte nooit graag in mijn eentje. Liever haalde ik een pizza of ging ik naar de Surinamer op de hoek. Nu vind ik koken een heel fijn, sociaal onderdeel van het leven. Het is leuk om uitgebreid boodschappen te doen, gezonde dingen te kopen en echt de tijd te nemen om voor de ander iets lekkers te maken. Die kunst beheerst vooral Paul heel goed. Ik hield al erg van eten, maar als je er samen tijd en energie in stopt eet je het ook anders op. Dan stouw je het niet voor de tv even snel naar ­binnen, maar geniet je er aan tafel heel bewust van.”

Jullie verwachten in september jullie eerste kindje. Hoe heeft dat invloed op bewust leven?

“Bepaalde dingen mag ik natuurlijk niet meer. Zoals alcohol. Dat valt me trouwens erg mee. Ik hou altijd wel van een wijntje of een biertje en dacht: dat wordt nog wat! Maar ik heb er echt totaal geen behoefte aan. Ik mis soms wel een lekker biefstukje. Daarover hebben we de afspraak dat Paul een heel lekkere steak voor me klaarmaakt zodra het kindje geboren is. Verder eet ik graag kazen. Maar ach, ook daarvan weet ik: over een paar maandjes mag het weer.”

Hoe voel jij je nu verder?

“Vanaf dag één van mijn zwangerschap gaat het fantastisch. Ik ben nooit ziek geweest en had alleen in het begin soms wat last van vermoeidheid. Ik loop als een stralend zonnetje door de wereld. Ik denk alleen maar: wat is dit leuk! Ik verlang heel erg naar wat er komen gaat. Er ontwikkelt zich iets in mij en dat komt er straks uit. Ik ben zo trots op mijn lichaam. Ik vind het zoiets magisch dat mijn lijf dit kan! Echt bizar! Verder vind ik het heel fijn om een gezinnetje te stichten. We zijn ook bezig met de verbouwing van een huis. We gaan dus verhuizen en krijgen dan een fijne grotere plek met een tuin. Ik heb gewoon nesteldrang, haha.”

Is het voor jouw ouders hun eerste kleinkind?

“Ja en voor die van Paul ook. Het is dus nu al een soort hysterisch opa-en-oma-gebeuren. Ze gaan helemaal uit hun dak bij de gedachte dat ze grootouders worden. Mijn ouders wonen in Brabant en zijn nu zelfs al aan het kijken of ze misschien wat dichterbij kunnen komen wonen, dus dat vind ik heel leuk. Ik heb een ontzettend goede band met mijn ouders. Mijn moeder is een typische moederfiguur. Heel zorgzaam en altijd attent als ik iets belangrijks heb, zoals een echo. Op mijn vader kan ik ook altijd bouwen. Als ik bijvoorbeeld ’s avonds in Groningen langs de kant van de weg zou staan met pech, springt hij meteen in de auto om me op te halen. Mijn ouders hebben mij een ongelooflijk gevoel van veiligheid meegegeven en ik hoop dat wij ons kindje dat straks ook kunnen bieden.”

Een half jaar geleden presenteerde jij Marlijn: de dolende dertiger. Hebben jouw grote levensvragen uit dat programma zich als vanzelf opgelost?

“Eigenlijk wel. Het was een persoonlijke zoektocht en door met veel andere mensen te praten heb ik mezelf een spiegel voorgehouden. Dat heeft echt effect gehad op mijn leven. Ik ben er veel rustiger door geworden.”

Een heet hangijzer was toen: wanneer is het juiste moment om zwanger te worden?

“Precies. Ik krijg nu ook echt berichtjes van kijkers via Facebook, van: ‘Wij zijn er door jouw programma ook voor gegaan!’ Haha. My god! Ik heb het gewoon voor elkaar gekregen dat mensen kinderen zijn gaan krijgen! Echt superleuk. De twijfel die ik een halfjaar geleden zelf ook nog had, kwam echt doordat ik tot de vrouwen behoorde die druk zijn met hun carrières en in de knoop zitten met hun gezinsplanning. Ze zijn bang om te kiezen en denken: kan het allemaal wel ­tegelijk? Als gevolg van mijn zoektocht, heb ik uiteindelijk besloten om er zelf maar gewoon voor te gaan. Als je die eerste stap zet, blijkt de rest bijna vanzelf te gaan. In het begin lagen Paul en ik nog weleens wakker: we krijgen een kind, shit, wat nu? Kunnen we dat wel? Hoe moet dat met werk? Maar je kunt je er zo moeilijk op voorbereiden. Het enige wat we weten is dat de baby superwelkom is, dat we er enorm naar uitkijken en we allebei bereid zijn offers te brengen als dat nodig is.”

Broodje gezond • woensdag, 21.05 | NPO 3