In Over mijn lijk volgt Valerio Zeno gedurende langere tijd enkele ongeneeslijk zieke jongeren. Ze lijden allen aan een vorm van kanker. Dit is het zevende seizoen van het programma en het tweede met Valerio als presentator.
Moet je een bepaald type zijn om een programma als dit te kunnen presenteren?
“Weet ik niet. Het hoeft niet altijd op de Natasja Froger-manier, dat je al een arm om een schouder legt voordat er een traan heeft gevloeid. Zo’n type presentator ben ik ook gewoon niet. Ik had al ervaring met Je zal het maar hebben gemaakt. Dat ging ook over jongeren die zich ondanks hun ziektes niet uit het veld lieten slaan. Dit was dus niet helemaal nieuw voor me.”
Hoe heb je dit tweede seizoen ervaren?
“Mensen denken dat dit programma voor mij erg zwaar is om te maken. Dat valt mee. Natuurlijk vind ik het aangrijpend wat er gebeurt met de jongeren. Maar ik neem het ’s avonds niet mee naar huis. Ik vind het interessant om met deze mensen uitgebreid over de dood te praten. Daarnaast vind ik het mooi voor de nabestaanden dat we uitvoerige portreten van hun dierbaren maken. Afhankelijk van hoe iemands ziekte zich ontwikkelt, volgen we hen ongeveer anderhalf jaar.”
Wat kunnen we leren van de jongeren in dit programma?
“Ik vind het knap dat ze zo ziek zijn en toch enorm levenslustig blijven. In hun positie zou ik zelf misschien al snel de handdoek in de ring gooien. Zij doen dat niet. In dit seizoen zit ook Tom. Vanwege kanker werd zijn been geamputeerd. Ondanks dat hij daarna snel hoorde dat er uitzaaiing was en ze hem niet meer konden redden, is hij toch gaan leren om met een prothese te lopen. Zo knap. Tom leeft nog en zijn situatie is stabiel.”
Over mijn lijk, donderdag • NPO 1 - 22.20 uur
