In hoeverre is het wenselijk dat verontruste burgers patrouilles lopen door hun buurt en wat vindt de lokale overheid daarvan? In de documentaire 2Doc: De Burgerwacht kijkt Frans Bromet mee met de burgerwacht van Albrandswaard.
Veel Nederlanders zien nooit meer een politieagent in hun wijk. Bordjes met 'Attentie buurtpreventie' schieten daarentegen als paddenstoelen uit de grond. In een nieuwe documentaire onderzoekt Frans Bromet de opkomst van burgerwachten, buurtpatrouilles en online-initiatieven, waarmee verontruste Nederlanders een taak op zich nemen die vroeger de lokale overheid vervulde.
2Doc: De Burgerwacht
In 2Doc: De Burgerwacht trekt Bromet op met Hans Huijgen, die in Albrandswaard een buurtpreventieclubje oprichtte waarin zo'n 25 burgers actief zijn. Met felgekleurde hesjes en walkietalkies trekken ze door de wijk om dieven te betrappen en verdachte zaken te melden bij de politie. Bromet vraagt zich af of die waakzaamheid ook een keerzijde heeft, en waar oplettendheid doorslaat naar bemoeizucht.
Samenwerken met de politie
Op zijn patrouilles merkt Frans Bromet dat het signaleren van huiselijk geweld eveneens bij de taken hoort. Ook controleert de club of buurtbewoners niet verwaarlozen. "Als we zien dat een tuin heel erg dichtgroeit en de voordeur bij wijze van spreken niet meer open kan, dan bellen we even aan en vragen we of het wel goed gaat", vertelt een vrijwilliger. Maar het betrappen van criminelen blijft toch de hoofdtaak. "Hier op het hoekje hebben we kortgeleden een paar dieven op heterdaad betrapt. Die waren bouwmaterialen aan het stelen. Binnen een minuut of acht waren ze al klemgereden door de politie."
