Aron Ralston (James Franco) besluit in 2003 om in z’n eentje op avontuur te gaan in een afgelegen deel van Utah. Aron weet de moed op te brengen om, langs een bergwand van twintig meter hoog, uit de kloof te klimmen om vervolgens te voet een tocht af te leggen van dertien kilometer. Hij komt ten val in een rotsspleet en zijn rechterarm komt vast te zitten achter een enorm rotsblok.
127 Hours
Niemand weet waar hij uithangt, dus op redding hoeft hij niet te rekenen. Uiteindelijk weet Aron zichzelf na 127 uur dan toch te bevrijden, maar daarvoor moet hij wel eerst met een bot zakmes zijn eigen arm amputeren. Tijdens deze zware tocht terug naar de bewoonde wereld blikt hij in 127 hours terug op zijn leven.
Danny Boyle
Regisseur Danny Boyle (Trainspotting, Slumdog millionaire) verwerkte Ralstons autobiografie tot 127 hours, een film waarin de ontberingen die Ralston heeft doorstaan haast voelbaar in beeld gebracht zijn. Waarschuwing vooraf: de amputatiescène is behoorlijk heftig en daardoor niet geschikt voor gevoelige kijkers. James Franco filmde zichzelf met de camera waarmee Ralston zijn videodagboeken opnam. 127 Hours kreeg zes Oscarnominaties, waaronder die voor beste film en beste acteur.
