Iedereen voelt zich wel eens bekeken, maar wat als je daadwerkelijk in de gaten wordt gehouden?
Caché
Caché begint met een shot van een huis in Parijs. Er gebeurt weinig, behalve dan dat er eens iemand langsloopt of voorbijfietst. Dan blijkt dat we meekijken met George (Daniel Auteuil) en Anne (Juliette Binoche) Laurent, die deze video net hebben ontvangen. Iemand heeft hun huis gefilmd, maar het wie en waarom is onduidelijk.
De beginscène zet direct de toon. Tegelijk met de hoofdpersonen bekruipt de kijker een ongemakkelijk gevoel. George en Anne leiden een onbezorgd leven, dat aan het wankelen wordt gebracht als blijkt dat iemand hen bespiedt. En het blijft niet bij deze ene video.
Regisseur Michael Haneke maakt ons op knappe wijze deelgenoot van de groeiende onrust die het echtpaar Laurent besluipt. Het resultaat is een onthutsend drama, op het filmfestival van Cannes beloond met de prijs voor beste regie.
Geen muziek
Haneke koos ervoor om geen muziek in de film te gebruiken, waardoor de stille, beklemmende sfeer nog meer benadrukt wordt. Dit gebrek aan muziek zorgt ervoor dat elke geluid, elke voetstap of ruis op de achtergrond, een extra laag spanning toevoegt aan het toch al beklemmende verhaal.
Hierdoor werd Caché een film die bij veel kijkers een diepe indruk achterliet en tot op de dag van vandaag wordt beschouwd als een meesterwerk van de moderne cinema.
