Daigo Kobayashi (Masahiro Motoki) heeft net nog een dure cello aangeschaft, maar dan wordt zijn orkest opgeheven.
Departures
Hij stopt als cellist en verkoopt zijn nieuwe cello om met zijn vrouw terug te kunnen verhuizen naar zijn geboorteplaats.
Daar solliciteert hij op een baan bij een reisbureau. Althans, dat denkt hij.
Hij schrikt wel als hij hoort wat de baan echt inhoudt: ‘reisbegeleider’ bij een uitvaartonderneming. In die functie maakt hij overledenen klaar voor hun laatste reis.
Daigo vindt het werk afstotelijk, maar aangezien hij geen andere vooruitzichten heeft, neemt hij de baan aan.
Wel houdt hij zijn functie verborgen voor zijn vrouw. Gaandeweg brengt het werk hem in Departures meer respect voor zichzelf, het leven én de dood.
Oscar
De film begint als een komedie, maar wordt gaandeweg serieuzer van toon. Met oog voor detail toont regisseur Yôjirô Takita hoe men op het Japanse platteland omgaat met de dood. Ondanks het onderwerp wordt Departures nergens zwaar, integendeel zelfs.
De film werd bekroond met de Oscar voor beste buitenlandse film.
