In 1994 won Kees Torn het Leids Cabaret Festival, waarvoor twee vrienden hem zonder zijn medeweten hadden ingeschreven. In de jaren daarna maakte hij negen theaterprogramma's en leerde Nederland hem kennen als een wat zwartgallige cabaretier met briljante hersenkronkels in de stijl van Drs. P en Hans Dorrestijn. André van der Hout maakte voor Het Uur van de Wolf de documentaire Het Langzame Leven van Kees Torn over de cabaretier.
Gestopt
In 2012 besloot Torn te stoppen met optreden. Hij was er moe van, vond dat hij zichzelf herhaalde. Hij trok zich terug in een overzichtelijk, regelmatig bestaan. Achter de typemachine en ver van de roem en het publiek correspondeert Torn alleen nog met wat vrienden. Hij drinkt stevig, maar zijn talent en scherpe geest zijn nog niet gedoofd.
