Maandenlang hebben we moeten kijken naar de hoogtepunten van 10 jaar Ik Vertrek en nu is het eindelijk weer tijd voor verse afleveringen!
Na maanden van hoogtepunten uit vorige seizoenen is het tijd voor kakelverse afleveringen van Ik vertrek. En voor de liefhebbers van rampspoed begint het goed. De codewoorden: geen water, elektriciteit, riolering, ramen of deuren. Joost en Susan uit Almere hebben een pand op het oog in het Spaanse Andalusië dat aan al deze kwalificaties voldoet. Er is dus werk aan de winkel voordat het stel daar een bed and breakfast kan beginnen. Susan geeft zichzelf twee maanden om de bouwval te veranderen in een paleisje. Maar dan komt ze zichzelf tegen: haar knieën, rug en vingers willen niet meer en doen continu pijn. Nog voordat hun bed and breakfast open kan, twijfelt ze over hun avontuur. Want ze heeft ook nog heimwee naar haar 17-jarige zoon Levi, die achterbleef.
Die wilde liever zijn studie afronden in Nederland dan dat hij met zijn moeder meeging naar de Costa del Sol. Naast heimwee en fysieke problemen lopen Joost en Susan nog tegen een ander probleem aan: de Spaanse mentaliteit. Ze leren al snel wat de uitdrukking 'mañana, mañana' betekent: 'het kan morgen ook wel'. De aannemer komt bijvoorbeeld niet opdagen op de afgesproken tijd, maar besluit een week later eens langs te komen. Dit hadden Joost en Susan kunnen weten als ze de afgelopen tien jaar naar Ik vertrek hadden gekeken. Regelmatig lopen emigranten in Zuid-Europese landen aan tegen de lakse volksaard.
