De tien hoofdpersonen in ‘Lijn 32’ lijken niets met elkaar gemeen te hebben. Maar als deze mozaïekserie zich ontvouwt, blijkt dat ze leefden met angst en wantrouwen.
Een doordeweekse ochtend in Amsterdam. Tien willekeurige personen stappen in buslijn 32, onder wie drie middelbare scholieren en een sigarenboer. Ieder met een eigen bestemming en een eigen verhaal. Dan slaat het noodlot toe. Vlak voor het gerechtsgebouw verongelukt de bus met alle passagiers aan boord. De kracht van de daarop volgende explosie drukt de glazen pui van de rechtbank naar binnen. Gaat het om een noodlottig ongeval of om een terroristische aanslag?
Wantrouwen
Zonder het antwoord te verraden, reist Lijn 32 vervolgens zes weken terug in de tijd en toont de kijker de levens van de passagiers. Ze blijken iets wezenlijks te delen: ze leven langs elkaar en hun directe omgeving heen en worden meegezogen in de maalstroom van wantrouwen die in Nederland heerst door terreurdreiging.
Verdacht pakketje
Marokkaanse puber Nadir (Aziz Akazim) wakkert die onrust onbedoeld nog meer aan. Hij wil agent worden, maar kan zijn droom wel vergeten na een domme actie met zijn vriend Omar. De jongens zijn gefrustreerd en besluiten een verdacht pakketje in het stadhuis plaatsen. George (Marcel Musters), eigenaar van een tabakszaak in de multiculturele wijk van Nadir, komt hierachter en neemt direct contact op met zijn oude vriend Hein (Waldemar Torenstra) die bij Regionale Inlichtingendienst werkt. Verbitterd door een echtscheiding en misgelopen promotie, bijt Hein zich vast in de zaak. De rechtse politicus Thomas de Zwart (Reinout Bussemaker) ten slotte legt met zijn antivreemdelingenpraatje zijn vinger op de zwerende wond. En laat hij nu net in het gerechtsgebouw zijn wanneer bus 32 verongelukt...
