Een geliefde verliezen is onder normale omstandigheden – als je daarover kunt spreken – al zwaar, laat staan als er geen lichaam is om afscheid van te nemen, om te begraven, om een herdenkingsplek voor te creëren.
Narcosis
Merel (Thekla Reuten) en haar jonge kinderen Boris en Ronja ondervinden dat in Narcosis. Haar man, een professioneel duiker, komt na een duik in Zuid-Afrika niet meer boven. Nooit meer.
De film laat zien hoe hun verdriet niet in grote gebaren zit, maar in kleine dingen. In de achterklep van de auto die John zou repareren als hij terug was uit Zuid-Afrika en die nu steeds open blijft gaan bijvoorbeeld, of in de onafgeronde verbouwing, de afbladderende plafonds en in de beloften aan Ronja en Boris die hij niet heeft kunnen nakomen.
Regisseur Martijn de Jong en (co)scenarist Laura van Dijk houden dat verhaal bewust klein en intiem. Daardoor komt het des te harder aan.
Thekla Reuten
Narcosis werd geselecteerd als de Nederlandse inzending voor de Oscar voor beste internationale film. Helaas werd het drama uiteindelijk niet genomineerd.
De film won wel drie Gouden Kalveren. Thekla Reuten won de prijs voor beste hoofdrol in een speelfilm. Daarnaast werden de beeldjes voor beste camera en beste costume design in de wacht gesleept.
De film was ook genomineerd voor beste film, maar die prijs ging naar de stop-motionfilm Knor.
