Nederland op Film richt deze week de spotlights op de oudere Nederlander

Wim Daniels voor Nederland op Film — © MAX

Amateurfilms laten in deze aflevering van Nederland op Film zien hoe de positie van de ouderen in de samenleving is veranderd. Honderd jaar geleden waren Nederlanders veel eerder ‘oud’ dan nu en was er geen sociaal vangnet voor wie niet meer kon werken.

Honderd jaar aan amateurfilm en -video geeft een uniek beeld van de manieren waarop onze maatschappij de afgelopen eeuw is veranderd. Nederland op Film belicht deze week de oudere Nederlander.

Oudere Nederlander

Voor de invoering van de AOW bleven mensen vaak doorwerken tot het niet meer kon. Doordat veel beroepen lichamelijk zwaar waren, kwam dat moment voor velen al rond hun 55e. Oud zijn was dikwijls synoniem voor armoede, en veel ouderen waren afhankelijk van de liefdadigheid van hun kinderen.

De komst van bejaardenhuizen was een verbetering, maar oude filmbeelden van slaapzalen met tientallen bedden laten zien dat ook dat bepaald geen luxe was. Bijzonder zijn ook de opnames van Opoe Tjadens, die tot aan haar dood in 1935 lange tijd de oudste vrouw van Nederland was.