Er is een verschil tussen dakloos en thuisloos, legt hoofdpersoon Fern (Frances McDormand) uit aan een puber die ze ooit les heeft gegeven.
Nomadland
Ze mag dan wel geen huis hebben, een thuis heeft ze wel degelijk: het camperbusje waarin ze door het land trekt sinds haar man overleed en het plaatsje waar ze woonde ophield te bestaan.
Regisseur Chloë Zhao volgt deze zestiger in haar nomadische bestaan: ze rijdt van staat naar staat en doet seizoenswerk. Fern mag dan alleen zijn, eenzaam is ze zeker niet.
Ze is deel van een levendige gemeenschap van gelijkgestemden: mensen die – soms bewust, soms gedwongen door de omstandigheden – hebben gekozen voor een bestaan aan de rafelranden van de maatschappij.
De personages die Fern in de film ontmoet zijn geen acteurs, maar mensen die echt als nomade leven. Dat rauwe realisme geeft het prachtig gefilmde Nomadland een extra lading.
Frances McDormand
Nomadland won drie Oscars, voor beste film, beste regisseur en beste actrice. Frances McDormand verdiende die prijs door de rol zo authentiek mogelijk neer te zetten.
Ze leefde echt een paar maanden in een busje en deed het werk van een aantal banen van haar personage echt.
Ze ging zo goed op in de gemeenschap, dat sommige van de nomaden in de film geen idee hadden dat ze een Hollywoodster is.
Na een scène waarin ze emotioneel vertelt over de dood van haar man, kwam nomade Bob Wells naar haar toe om te zeggen dat hij het bijzonder vond dat ze dit wilde delen en dat het wel goed met haar zou komen.
Hij was erg verbaast toen ze vertelde dat haar man, beroemd regisseur Joel Coen, gewoon nog leefde. Dat was het moment dat hij erachter kwam dat McDormand een actrice is.
