Portrait de la jeune fille en feu is een film over kijken. Over echt zíen en wat dat met een mens kan doen.
Portrait de la jeune fille en feu
Portrait de la jeune fille en feu speelt zich af in het Bretagne van de achttiende eeuw, een tijd dat verstandshuwelijken tussen leden van verschillende adelijke geslachten heel normaal waren. De toekomstige echtelieden kennen elkaar vaak niet eens.
Maar daar is een oplossing voor: een huwelijksportret. De ouders van de bruid laten een portret van hun dochter schilderen, dat sturen ze 'ter goedkeuring' aan de toekomstige bruidegom.
Schilderij
Schilder Marianne (Noémie Merlant) krijgt in Portrait de la jeune fill en feu de opdracht het huwelijksportret van Héloïse (Adèle Haenel) te schilderen. Voorwaarde: ze moet dat doen zonder dat Héloïse in de gaten heeft waar ze mee bezig is.
Tijdens lange wandelingen langs de Bretonse kust praten ze met elkaar over van alles en nog wat. Ondertussen neemt Marianne elk detail aan Héloïse aandachtig in zich op, om die later – als ze alleen is – te schilderen. Door de aandacht die de vrouwen voor elkaar hebben ontstaat een innige band, die zich ontpopt tot een liefde die ze nooit eerder hebben gevoeld en ook nooit meer zullen voelen.
Regisseur Céline Sciamma (Girlhood) brengt dat met veel aandacht en oog voor detail in beeld, waardoor het haast onmogelijk is om niet mee te voelen met Héloïse en Marianne.
