Moskou, begin 1953. Jozef Stalin regeert al bijna dertig jaar met ijzeren hand over de Sovjet-Unie als hij plotseling een beroerte krijgt.
Steve Buscemi
Een paar dagen later overlijdt hij. Vanaf dat moment verandert de toon van The Death of Stalin drastisch.
De angst en paranoia van Sovjet-Rusland maakt plaats voor haast kolderieke zwarte humor. Wie moet Stalin opvolgen: wordt het Nikita Chroesjtsjov (Steve Buscemi), Georgi Malenkov (Jeffrey Tambor) of toch Lavrenti Beria (Simon Russell Beale)?
En wat gebeurt er met Stalins volwassen kinderen? Regisseur en scenarioschrijver Armando Ianucci laat tijdens het beantwoorden van die vragen vooral de absurditeit van het gekonkel van Stalins getrouwen zien.
Zo maakt hij pijnlijk duidelijk wat (het vooruitzicht van) macht met mensen kan doen.
The Death of Stalin
Het was de bedoeling dat The Death of Stalin in Rusland in de bioscoop te zien zou zijn. Dat ging niet door.
Op 23 januari 2018, twee dagen voor de première, verbood het ministerie van Cultuur alle vertoningen van de film. Een van de leden van het comité dat dat besliste legde uit waarom:
“De film steekt de draak met onze historische symbolen – het Sovjet-volkslied, belangrijke militaire onderscheidingen en medailles en de film zet maarschalk Zhukov neer als een idioot.”
Het zou een ‘belediging voor de Russische Tweede Wereldoorlogveteranen’ zijn om de film zo vlak voor de herdenking ter ere van de 75e verjaardag van de slag om Stalingrad op 2 februari uit te brengen.
