Na de oorlog werd Hanneke Groenteman weer herenigd met haar ouders. Ze hadden op verschillende adressen ondergedoken gezeten. Die hereniging was het begin van haar eenzaamheid, vertelt Groenteman in Kinderen in de oorlog. Groenteman was pas een jaar toen de oorlog begon en een paar jaar ouder toen ze onderdook.
Hanneke Groenteman helpt
De laatste twee oorlogsjaren woonde Hanneke bij Tante Cor en Ome Kees. In hun gereformeerde gezin had ze het fijn. Haar biologische ouders voelden daarna als vreemden. Niet alleen vlak na de oorlog, maar haar hele leven lang. Door die persoonlijke ervaring zet Groenteman zich in om kinderen in huidige oorlogssituaties te helpen. Hun wonden moeten op een jonge leeftijd helen, zodat ze niet met onopgeloste trauma’s hoven te leven, zoals zij.
