Op 20 juni streek Sterren muziekfeest op het plein neer op de Hof in Amersfoort. Zes vragen aan presentator Jan Smit.
Van Gerard Joling tot Tino Martin en René en Danny Froger. Van Samantha Steenwijk tot je zus Monique Smit en OG3NE… Ze waren er in Amersfoort allemaal weer bij, hè?
“Ja, het was weer hartstikke gezellig. Hoewel ik erbij moet zeggen dat ik daar zelf niet heel veel van heb meegekregen. Tijdens het programma en de opnamen zit ik achter twee doeken op het podium omdat ik steeds op en af moet. Dus ik merk zelf niet zoveel van de show.”
Noem eens twee redenen waarom mensen dit feest in Amersfoort op televisie moeten zien?
“Op de eerste plaats omdat er veel te weinig Nederlandstalige muziek op televisie is. Sterren muziekfeest op het plein verenigt Nederlandse artiesten en biedt ze een podium. Het gaat erom dat de artiesten die dat verdienen dat platform krijgen. Sommigen hebben dat extra zetje ook nodig. En de tweede reden om te kijken is het pure vermaak. Als je ziet dan andere mensen plezier hebben dan straalt dat af op jezelf.”
Welk woord komt in je op als je aan het optreden denkt?
“Zonovergoten! Het was heel warm en het plein stond helemaal vol. Bij elkaar waren er iets van 20.000 mensen, want op een ander plein was een groot scherm neergezet waarop mensen het konden volgen.”
Als er telkens zoveel mensen op afkomen, waarom heeft Nederlandstalige muziek dan van die oppeppers nodig?
“Nou, dat zeg jij. Ik zeg gewoon dat die artiesten meer aandacht verdienen. Ze hebben tweehonderd tot driehonderd optredens per jaar en ik hoor ze in elke kroeg waar ik kom. Maar op de landelijke radio wordt praktisch geen Nederlandstalige muziek gedraaid. Althans niet de muziek die wij uitdragen. Dat is een gemis.”
Zijn muziekfeesten zoals dit een typisch Nederlands verschijnsel?
“Ik heb in Vlaanderen wel dit soort programma’s gedaan. Muziek heb je overal natuurlijk, maar in deze vorm… Ik moet zeggen: ik doe dit nu twaalf jaar en die pleinfeesten zijn ontzettend succesvol. Er komen altijd wel twintig- tot dertigduizend mensen. Kinderen van vier zitten op de schouders van hun ouders en opa’s en oma’s komen ook mee. Dat is een unicum.”
