Interview: Trijntje Oosterhuis over het Eurovisie Songfestival

Trijntje Oosterhuis is al een week in Wenen om te repeteren voor het Eurovisie Songfestival. De grote vraag is natuurlijk: gaat Nederland voor de derde keer op rij naar de finale van het muziekfestijn? Terwijl de pers en het publiek vooral bezig lijken te zijn met haar jurk, concentreert Trijntje zich op haar zang en haar performance.

"Bij mij is de volgorde van de dingen: eerst de muziek, dan komt de rest," aldus Trijntje. "Ik ga in ieder geval iets dragen wat goed bij mij en mijn lijf past en waar ik me lekker bij voel. Ik ga dus niet op torenhoge hakken het podium op. Ik kan goed onder druk presteren, maar als ik op hakken sta, voel ik me niet geaard, da’s heel gek. Als ik twee uur lang lekker in een kroegje sta, zijn hakken geen enkel probleem. Maar als ik één liedje van drie minuten op hoge palen moet zingen, ziet dat er niet uit. Dat weet ik van mezelf. Ik heb weleens gehad dat ik dan in paniek raakte, en dat moet ik niet hebben op het Songfestival."

Tijdens de repetities was te zien dat Trijntje bij haar uitvoering van Walk Along niet heel uitvoerig danst, maar veel met de camera speelt. Hoe dat er op de miljoenen televisies in Europa (en Australië!) uit gaat zien, is nog een verrassing.

Kun je al íets meer zeggen over je act?

"Liever niet, want dat moet natuurlijk een verrassing blijven. Maar wat ik wel kan zeggen: Hans Pannecoucke, die vorig jaar de act van The Common Linnets heeft geregisseerd, is nu ook de regisseur. Wij gaan het dit jaar wel heel anders doen. Hans is ambitieus en maakt er iets heel moois van."

Dankzij Anouk en The ­Common Linnets is ­Nederland weer enthousiast over het Euro­visie Songfestival. Ben je bang voor weer een Songfestival-trauma?

"Die druk leg ik mezelf niet op. Je moet hier open en onbevangen ingaan en alles geven wat je hebt. Anouk heeft de deuren geopend, waardoor het ­Songfestival weer hip is in ons land. Ik zit vol energie, heb er heel veel zin in en neem het heel serieus, maar ik ga niet uitdragen dat ik ‘wel even over Ilse en Waylon heen ga’. Daar ben ik eerlijk in. Zij ­werden tweede; dat is heel moeilijk te evenaren, dat weet iedereen. Daar moet je reëel in zijn." 

Waarom doe je dan mee?

"Omdat ik het te gek vind. Ik ben al 25 jaar zangeres en dit stond nog op het lijstje van ­dingen die ik wilde doen. Nu kwam het op m’n pad en ik ben alleen maar dankbaar dat ik mag meedoen. Dus ik ga m’n reet eraf zingen, en dat kunnen mensen dan belonen of niet."

Zou je het erg vinden als je strandt in de halve finale?

"Natuurlijk zou ik heel teleurgesteld zijn, maar ik ben geen klein kind, m’n wereld stort niet in. Het is een kick dat ik namens Nederland dit liedje mag doen. En ik vind het superleuk als het een wedstrijd blijft waar we trots op zijn, waar we aan mee willen blijven doen."

Is Walk Along een goed Songfestival-nummer?

"Daar ben je nooit zeker van. Je weet het niet. Er zijn heel veel mensen die het een fantastisch nummer vinden, en anderen hadden misschien liever iets anders gezien. Ik vind dit liedje goed. En vergeet niet dat er ook mensen waren die Birds van Anouk drie keer niets vonden. Je moet er niet te veel over nadenken. Het is wat het is en ik sta er helemaal achter."

Waarom koos je voor dit nummer, dat door Anouk is geschreven?

"Omdat ik het voelde, en als ik het voel, moet ik het doen. Het is iets totaal anders dan mensen van me gewend zijn. Maar ik wil nu eenmaal niet in een hokje worden gestopt, ik wil creatieve vrijheid en alle genres kunnen zingen - of het nu pop, soul of jazz is. Om na Ilse & Waylon weer met een singer-song­writersong te komen, leek me sowieso niks. En dit liedje vond ik een frisse, nieuwe richting." 

Ben je straks nerveus als je voor bijna 200 miljoen kijkers het podium betreedt?

"Ik repeteer gelukkig heel veel, daardoor word je geroutineerd en dat zal schelen. Maar ik heb altijd erg veel last van knikkende knietjes; dat heb ik m’n hele carrière al gehad. Verschrikkelijk, dat gaat nooit over. Laatst moest ik in RTL Late Night een verrassingslied voor Marco Borsato zingen; ik werd helemaal onwel toen ik klaar stond om op te gaan. Maar ondanks de zenuwen gaat het altijd wel goed, het is nog nooit misgegaan. Dat gevoel vlak van tevoren is alleen vreselijk." 

Je treedt als vierde op. Is dat een voor- of nadeel?

"Ik denk dat het wel lekker is. Dan ben je er maar vanaf, toch? Dan ben ik nog fris, zit ik niet de hele dag in totale stress en ben ik ook niet verlept en nerveus. Hup, klaar ermee!" 

Heb je van Anouk nog tips gekregen over het festival en alles eromheen?

"Ik heb met Ilse DeLange en met Anouk gesproken, maar iedereen gaat er anders mee om. Anouk ging liever bowlen dan meegaan in dat media­circus. Dat snap ik, maar ik ben een heel ander type. Als ik iets ga doen, dan doe ik het ook. Ik kom in die twee weken dus overal opdraven en ga er vol van genieten."

Hoop je dat je inter­nationaal doorbreekt, net zoals de Common Linnets?

"Natuurlijk zou het geweldig zijn als ik opgepikt word in een ander land - dat zou ik een eer vinden - maar ik maak me er geen illusies over. Ik doe niet mee omdat ik m’n pijlen heb gericht op een doorbraak in Europa. Ik verheug me wel heel erg op mijn nieuwe album Walk along, dat ik met Anouk heb opgenomen; daarmee treed ik op 18 december op in de HMH."

Trijntje treedt deze week eerst aan in de halve finale op dinsdag 19 mei, die om 21.00 uur wordt uitgezonden op NPO 1. Als ze doorgaat naar de finale, mag ze nog tot zaterdag 23 mei in Wenen blijven. Wij duimen voor haar: op naar de finale!

Lees ook:
Trijntje weet nog niet welke jurk ze aandoet bij het Songfestival