Presentatrices Petra Mede en Malin Åkerman maakten aan het begin van de avond al de grap dat de winnaar binnen nu en acht uur bekend zou worden. Uiteindelijk was even na 00:45 uur duidelijk dat de winst Zwitserland niet meer kon ontgaan.
United by Music
Daarmee kwam een einde aan een om meerdere redenen memorabele Eurovisie-avond. Er hadden 26 landen op het podium moeten om onder het motto 'United by Music' de strijd met elkaar aan te gaan. Maar er was meer oog voor de strijd achter de schermen. Zeker toen enkele uren voor de finale duidelijk werd dat de EBU de Nederlandse inzending had gediskwalificeerd vanwege een incident tussen Joost Klein en een cameravrouw. Ondanks bemiddelingspogingen van AVROTROS en de NPO was de European Broadcast Union onverbiddelijk. Nederland verdween stilletjes uit het klassement, televoters konden niet meer op Europapa stemmen en tijdens de show deed iedereen alsof het deelnemersveld altijd al uit 25 landen bestond.
Cornalds commentaar
De commentatoren lieten de diskwalificatie van Nederland niet zomaar voorbij gaan. De Britse commentator Graham Norton merkte op dat hij 'ons' miste en in het Nederlandse hokje lieten Cornald Maas en Jacqueline Govaert geen moment onbenut om te benadrukken dat Joost Klein er bij had moeten zijn. Met subtiele sneren en steken onder water naar de EBU uitte Maas tussen het spuwen van feiten en cijfers door zijn ongenoegen.
Het lange wachten
Dit jaar mochten televoters over de hele wereld al direct bij de start van de show stemmen. Toch duurde het nadat alle deelnmers hadden opgetreden minstens 30 minuten voordat aanstalten werd gemaakt om aan de uitslag te beginnen. Om de tijd te vullen waren er de gebruikelijke geinig bedoelde sketches en traden geliefde Zweedse artiesten als Alcatraz en Loreen op. Ook werd er geschakeld met Londen waar de leden van ABBA met wat hulp van hun hologrammen stil stonden bij het vijftigjarig jubileum van hun Eurovisie-winst. En tussendoor kwam als geheugensteuntje tot driemaal toe een ellenlange compilatie van alle 25 inzendingen voorbij.
Good evening Europe
Klokslag 23:51 uur sloten Petra en Malin de lijnen en kwam de green room in beeld waar alle delegaties zaten te wachten op de uitslag. Terwijl Jacqueline en Cornald nog mijmerden over de vraag waar Joost geëindigd zou zijn ("Een, misschien twee" aldus Govaert) werden ze verrast door luid, langdurige boegeroep uit de zaal omdat Eurovisie-baas Martin Österdahl in beeld verscheen.
Daarna begon de marathon aan straalverbindingen: de vakjury's van alle 37 deelnemende landen mochten hun zegje doen. Nikkie de Jager zou namens Nederland de punten geven, maar zij had zich eerder die avond gezien het debacle rond Joost teruggetrokken. De Finse zanger Käärijä bedankte uit piëteit met Joost eveneens voor de eer.
Douze points
Nadat de helft van de vakjury's hun punten hadden gedeeld, bleek Zwitserland al een onmiskenbare favoriet. Het regende douze points voor The Code van zanger Nemo die niet goed wist wat hem overkwam. Maar ook Ierland en Frankrijk deden in eerste instantie uitstekende zaken. Opvallend genoeg bleef de Kroatische inzending Baby Lasagna in de beginfase wat achter, terwijl hij al weken favoriet was bij de bookmakers. Volgens Cornald betekende dit dat televoting weleens voor een aardverschuiving zou kunnen zorgen.
Boeee-ze points
Omdat Nikkie de Jager had besloten niet namens de Nederlandse vakjury de punten te delen, moest Martin Österdahl er aan geloven. Terwijl er uit de zaal opnieuw een oorverdovend boegeroep te horen viel, lepelde hij met opgelaten blik in rap tempo de uitslag op. Zwitserland kon rekenen op 'onze' twaalf punten.
Nemo, zich bewust van de situatie rond Joost, nam de winst ditmaal met gepaste gelatenheid in ontvangst. Tegen het eind van de vakjuryronde had Zwitserland dankzij al die topscores een comfortabele voorsprong bemachtigd: 365 punten tegenover 218 voor Frankrijk en 210 voor Kroatië.
Televoting
De vakjury's zijn verantwoordelijk voor 50 procent van de punten, de andere helft ligt in handen van het wereldwijde publiek. De televoting begon pijnlijk voor landen als Spanje, Slovenië en Servië die slechts een handjevol punten erbij kregen. Met een eindscore van 16 wist Noorwegen in de eerste minuten al dat 't de hekkensluiter van de competitie was.
Noorwegen was met 16 punten al hekkensluiter maar ook voor het Verenigd Koninkrijk was het pijnlijk dat Olly Alexander nul punten erbij kreeg. Israël zorgde voor een klapper door 323 publiekspunten te vergaren. Cornald Maas merkte zuinigjes op dat dit puur politiek stemmen is. Ook concludeerde hij al dat het land zelfs met die monsterscore niet meer kon winnen.
Spannende ontknoping
Oekraïne maakte eveneens een enorme inhaalslag met 300+ publiekspunten en ook Kroatië kon er 327 bijschrijven waardoor het lange tijd bovenaan stond met in totaal 547 punten. Zwitserland moest minstens 183 punten halen om te winnen. Met meer dan 200 punten was de winst voor Nemo gegarandeerd. Daarmee kent het liedjesfestijn de eerste Zwitserse winnaar sinds 1988 toen Céline Dion voor het land won. Met Nemo is ook de eerste non-binaire winnaar een feit.
Nemo kreeg de bokaal uit handen van Loreen en daarmee kwam een einde aan een roemruchte Songfestival-cyclus. Wellicht is het toepasselijk dat een evenement dat er prat op gaat onpartijdig en apolitiek te zijn volgend jaar door een land georganiseerd wordt dat bekend staat om z'n neutraliteit. Nog toepasselijker? De glazen Eurovisie-trofee sneuvelde met een luide krak op de vloer...
En het bleef nog lang onrustig in Malmö.
