Tekst: Lieneke van der Fluit
De reünie wordt voor het eerst opgenomen op scholen en niet in de studio. Was je meteen enthousiast over deze opzet?
“Jazeker. De meerwaarde is enorm, de reünisten zelf vinden het geweldig om terug te zijn op de plek waar het allemaal is gebeurd. Waar de herinneringen ook fysiek liggen. Er is zoveel herkenning en dat doet ook wat met de sfeer. De kandidaten zijn ontspannener, voelen zich meteen thuis op deze vertrouwde plek. Ik denk dat het een heel mooie serie is geworden. Ik heb er een goed gevoel over.”
En jij rijdt het hele land door voor de opnames.
“Ik kom nog eens ergens, inderdaad. Van Appingedam en Venlo tot Alphen aan de Rijn. Het voordeel is dat de opnames altijd in het weekend zijn, want dan zijn de scholen leeg. Dus ik sta gelukkig nooit in de file.”
Wanneer is een opnamedag voor jou geslaagd?
“Als we mensen blij hebben kunnen maken, als ze hun verhaal hebben kunnen vertellen of weer bij elkaar zijn gebracht. Dat geldt voor De reünie, maar ik had dat ook bij Memories altijd al. Als wij als team hard hebben gewerkt om een ontmoeting te arrangeren en ik zie hoe waardevol het voor de mensen is, dan is mijn dag goed. Dan ga ik blij naar huis en ben helemaal niet bezig met de uitzending. Nee, op dat moment gaat het echt om de mensen. Daar haal ik ontzettend veel voldoening uit.”
Wat maakt presenteren voor jou een leuk beroep?
“Wat ik nog steeds fascinerend vind: ieder mens heeft zijn verhaal. Daar word ik steeds weer in bevestigd. Of dat nu iemand uit een klas in Appingedam voor De reünie is of een oudere of verzorgende in een verzorgingshuis bij Anita wordt opgenomen, of een gedetineerde in de vrouwengevangenis. Het gaat niet alleen om de wereldkampioenen, het gaat ook om iedereen eromheen.”
Hoe kijk je terug op je eigen middelbareschooltijd?
“Een ontzettend mooie tijd. Ik heb eerst in Schoonhoven op het Willem de Zwijger-college gezeten en daarna op het Dr. F.H. de Bruijne Lyceum in Utrecht. De eerste twee jaren waren minder leuk, toen werd ik gepest. Dat was heel verschrikkelijk. Gelukkig is dat voorbijgegaan en de jaren erna vond ik het geweldig. Mijn moeder zei weleens: ‘Kind, dit is de mooiste tijd van je leven.’ Dan antwoordde ik: ‘Duh, dat weet ik ook wel.’ Ik vond het een feest. Een uur heen in de bus en weer een uur terug en ik had al mijn huiswerk af. Je komt op school, bent met een groep gelijkgestemden, het is supergezellig en je steekt ook nog wat op. Een beetje uitgaan in het weekend, geen zorgen: ik vond het allemaal prima.”
Heb je veel vriendschappen overgehouden uit deze periode?
“Ik heb één jeugdvriendin, die ken ik al sinds de kleuterschool. Zij betekent veel voor me. Mijn ouders leven niet meer en ik heb geen broers of zussen, dus zij is de enige met wie ik nog echt mijn verleden deel. Zij weet waar ik vandaan kom, kent mijn ouders, mijn geschiedenis. We spreken regelmatig met elkaar af, dan gaan we samen op stap of eten met onze mannen erbij. Het is altijd fijn elkaar weer te zien.”
De Reünie zie je vanaf woensdag 23 oktober om 21.20 uur bij KRO-NCRV op NPO 1
