Claire Danes over Homeland

31 maart 2013 11:51 | overig-tv-nieuws | Door Televizier

Claire Danes’ vertolking van een manisch depressieve CIA-agent is zó goed dat de hele wereld naar de BNN-serie Homeland wil kijken. Claire zelf is geestelijk helemaal in orde, maar heeft wel een paar eigenaardige trekjes.

De schrijvers wisten dat er maar één actrice geschikt was voor de rol van de hoofdrolspeelster, CIA-agente Carrie Mathison, in Homeland. Ze ­waren zelfs zo zeker van hun zaak dat het personage in de originele scripts gewoon Claire heet.

"Vleiend, maar ook een beetje alarmerend”, vindt Claire Danes (die volgende week vrijdag 34 wordt) dit achteraf. "Ik zag ­mezelf niet direct als een geestesziek type. Maar zoals mijn agente zei: ‘Je krijgt in ieder ­geval wel veel te doen in deze serie.’ En dat bleek nog een ­understatement.”

Barack Obama

In het eerste seizoen van ­Homeland jaagt Carrie onvermoeibaar op volksheld Nicholas Brody (Damian Lewis). Zij gelooft als enige bij de CIA dat Brody de boel in de maling neemt en een gevaarlijke ter­rorist is. In de ­seizoensfinale, wanneer Carrie er helemaal ­alleen voor staat, krijgt ze last van een manische aanval. Voor die scènes haalt Claire alles uit de kast. De wanhoop en ­bezetenheid straalt dan van haar gezicht.

"Volgens mij is het belangrijk dat je niet ‘gek’ speelt”, zegt ze over die manische Carrie. "Als acteur krijg je maar weinig mogelijkheden om ­personages te spelen die zo rijk zijn, zo actief. Deze rol is een soort mals stukje filet mignon.”

Claire speelde haar rol zo overtuigend dat zij en de serie ­werden overladen met lovende kritieken en televisieprijzen. Maar het grootste compliment voor Homeland kwam van de president van de Verenigde Staten, Barack Obama.

Toen hij bij een officiële gelegenheid naast Damian Lewis zat, zei Obama: "Als Michelle en m’n dochters op zaterdagmiddag tennissen, ga ik naar The Oval Office, doe dan net of ik ga ­werken, terwijl ik stiekem naar Homeland kijk.”

Zeven seizoenen

Als het goed is, kan Obama nog lang genieten van Claire Danes in Homeland. De actrice tekende een contract voor zeven sei­zoenen.

"Ja, dat is idioot lang. Ik kan doen alsof het een gevangenisstraf is, maar ik kan het ook als een verzekering ­beschouwen. Nu heb ik ieder jaar iets geweldigs te doen. Ik weet nog dat ik het aanbod voor Homeland in dezelfde week kreeg als de rol van secretaresse in de film J. Edgar (met Leonardo DiCaprio in de rol van FBI-directeur J. Edgar Hoover). Ik dacht bij mezelf: wil ik de ­secretaresse spelen van een fascinerend persoon of wil ik zélf een fascinerend personage neerzetten? Toen was de keuze snel gemaakt.”

Demonen

Claire Danes kan zich de eerste keer dat ze acteerde nog levendig herinneren. Ze was drie. "Ik zat op de peuterschool. Het was slaaptijd, maar ik kon niet slapen. Ik lag in m’n bedje en keek naar al die slapende kinderen en wilde m’n juf niet ­teleurstellen. Ik had bestudeerd hoe mijn moeder altijd sliep en zij had een zenuwtrekje. Dus om de indruk te wekken dat ik die middag sliep, acteerde ik ook een zenuwtrek. Ik weet nog dat ik bij mezelf dacht: dit is goed, zeg! Heel genuanceerd.”

Claire, die nu zelf moeder is van een bijna vier maanden oude zoon, was sowieso geen doorsnee kind. Op haar zesde liep ze al bij een psycholoog. Ze zag geesten, er kropen monsters door de leidingen bij haar thuis en demonen kwamen uit de douche.

Volgens Claire vond één van de geesten het zelfs nodig om haar te dwingen heel lang in een ongemakkelijke ­positie te blijven liggen. "Ik had een rijke fantasie”, zegt ze daar zelf over. "Veel kinderen hebben denkbeeldige vriendjes, alleen ­waren die van mij nogal demonisch van aard.”

Leonardo DiCaprio

Haar eerste Golden Globe won Claire toen ze 15 was voor de jongerenserie My So-called Life, twee jaar daarna speelde ze Juliet in Romeo + Juliet (tegenover Leonardo DiCaprio). De hoofdrol in Titanic sloeg ze vervolgens af. 

"Ik had net in een liefdesverhaal gespeeld met Leonardo DiCaprio. Dit leek me dubbel werk.” Daarna volgde ze twee jaar een studie psychologie aan de universiteit Yale - waar haar vader en opa ook hebben gestudeerd - om haar vreemde jeugd een beetje goed te maken.

"Ik heb m’n hele ­puberteit op een filmset doorgebracht. En daar deed ik net of ik volwassen was, nu kon ik eindelijk doen wat normale mensen deden.” Maar na twee jaar in de anonimiteit bleek een terugkeer in de filmindustrie lastiger dan gedacht.

Tot het script van Homeland op haar deurmat viel.

En voorlopig is Claire meer dan gelukkig met de rol van Carrie Mathison. "Ze is mijn kinky alter ego. Ik vind haar geweldig. Want hoe getroebleerd en bezorgd ze ook is, ze heeft altijd gelijk! Dat is heerlijk, want zelf heb ik dat zelden.” 

Meer over