Ook al is Het zesde zintuig: plaats delict vooral bedoeld om te amuseren, in de voorbereidingen gaat de redactie van het programma ver om paranormale gaven op een zo geloofwaardige manier te presenteren. Een gesprek met regisseur en eindredacteur Angela Poort.
Hoe komen jullie aan de misdaden die de paragnosten moeten oplossen?
''Dat gaat via verschillende kanalen. We hebben veel contact met verenigingen van nabestaanden, ook hebben we een goede band met de politie én met misdaadjournalisten als John van de Heuvel. Zo komen de verhalen bij ons binnen en gaan we er mee aan de slag.''
Kunnen de paragnosten vooraf écht niks weten over de zaken?
''We doen er alles aan om dat te voorkomen. De kandidaten verzamelen bij een wegrestaurant, daar worden de mobiele telefoons ingenomen. Vandaaruit worden ze naar een neutrale plek gebracht. Op de neutrale plek krijgen ze de blinddoek om en worden ze naar de plaats delict vervoerd. Ze krijgen geen informatie over de zaak. Het enige wat ze te horen krijgen is hier is iets gebeurd. We willen niets aan het toeval overlaten.''
Hoe sceptisch ben je zelf?
''Als programmamaker probeer je natuurlijk zo neutraal en objectief mogelijk te zijn. Maar ik maak dit programma nu drie seizoenen en hoe sceptisch ik mezelf ook vind, ik heb inmiddels zoveel onverklaarbare zaken meegemaakt dat ik het zeker weet: mensen met paranormale gaven bestaan echt.''
