Wie de Gouden Televizier-Ring wint, is verzekerd van een plekje in televisiehistorie. In 1966 won Zo Is het Toevallig Ook Nog 's een Keer.
Al de vierde aflevering van het satirische programma Zo Is het Toevallig Ook Nog 's een Keer zou de laatste zijn voor Mies Bouwman. En toevallig ook nog eens eentje waar ze helemaal niet aan wilde meewerken... Vanaf het begin zorgde het programma, dat door Mies en haar echtgenoot regisseur Leen Timp, op poten was gezet, voor opschudding. Maar door de derde uitzending stond Nederland pas goed op z’n kop.
Zo Is het Toevallig Ook Nog 's Een Keer had het aangedurfd het gebed Onze Vader een klein beetje belachelijk te maken. Dat bleek te veel voor het Nederland van halverwege de jaren zestig.
Op tv verschenen dominees met de mededeling dat er niet gespot mocht worden met het geloof; bij kranten stroomden de protest- en dreigbrieven binnen. Die waren nagenoeg allemaal gericht tegen Mies Bouwman, terwijl zij niet eens de tekst had voorgedragen.
Misschien nog op tijd
Mies werd door een fotograaf van Het Parool getipt dat er een vrachtwagen met bouwvakkers langs zou komen in Blaricum om haar rieten dak in brand te steken. "Zijn ze er al?", vroeg hij.
"Toen ik zei dat er nog niets brandde, zei hij: Dan kom ik meteen, ben ik misschien nog op tijd. " Een andere briefschrijver dreigde Mies' zoon te ontvoeren. Mies wilde meteen de handdoek in de ring gooien, maar de politie haalde haar over toch nog een aflevering te maken. Dat zou ze helpen de bedreiger te vinden.
Kabels
Haar gezin kreeg politiebescherming en ook in de studio wemelde het van de politie tijdens die beladen vierde aflevering. Volgens regisseur Timp werden zelfs de kabels naar de televisiewagens bewaakt. "We waren bang dat die doorgesneden zouden worden." Mies hield het na deze aflevering voor gezien, maar het programma ging verder. En bleef controversieel.
Huwelijk
Zo is het... zou nog sketches maken over het huwelijk van Beatrix en Claus en liet de latere staatssecretaris Aad Kosto als eerste op de Nederlandse tv het woord ‘neuken’ zeggen.
Het einde van Zo is het... kwam na drie seizoenen op geheel gepaste wijze. Schrijver Hugo Brandt Corstius had een stuk geschreven over een nogal discutabel optreden van de Amsterdamse burgemeester Van Hall in Mies-en-scène, het nieuwe programma van Mies.
De VARA-leiding wilde de tekst uit het programma hebben. De redactie van Zo is het... weigerde. Zo verdween een van de opvallendste programma’s ooit van de televisie. Maar... het had nog een staartje.
Ring
In 1966 won Zo Is Het Toevallig Ook Nog ’s Een Keer de Televizier-Ring. "Zeer opmerkelijk" noemde geestelijk vader van de Ring, Rein van Rooij, die overwinning in 2001 in het AD. "Bij de start viel iedereen nog over de makers heen, vooral gelovige mensen voelden zich enorm gegriefd. In korte tijd kwam er een omslag: van controversieel tot winnaar van de Televizier- Ring. De prijs is een echt instituut geworden."
