De nostalgische MAX-serie Moeder, Ik Wil Bij de Revue wordt bedolven onder de complimenten en veel daarvan zijn gericht aan het adres van regisseuse Rita Horst.
‘Een wonder’ noemde Huub Stapel de regie van Rita Horst van Moeder, Ik Wil bij de Revue. In één adem verklaarde hij bij Eva Jinek op Zondag dat Horst een van de beste regisseurs van Nederland is. Het onderwerp van de loftuitingen neemt ze met een schaterlach in ontvangst. „‘Huub for president’ heb ik hem meteen na de uitzending gesms’t. Ik ken hem goed, we zijn twee handen op één buik.” Toch moet Rita erkennen dat de serie Moeder, Ik Wil Bij De Revue een verdraaid groot succes is. Kijkers en critici vinden het mooi en dat komt niet vaak voor. „Overweldigend, ik weet niet wat me overkomt, zo positief als iedereen is.”
Schouders eronder
De regisseur heeft wel een idee waarom al die mensen dat vinden. „Het zijn veel dingen, maar toch vooral de jaren vijftig. Dat is een mooie tijd om te zien. We herkennen dat Nederland niet meer. Het is een reis terug in de tijd, toen alles beter leek. Iedereen was bezig met de opbouw van Nederland; we zetten met z’n allen de schouders eronder. De huidige tijd is nogal chaotisch, dus ik denk dat mensen terugverlangen naar een tijd toen alles eenvoudig leek.”
Met de nadruk op ‘leek’. Want Rita benadrukt dat de jaren vijftig niet zo’n feest waren als we nu soms wel denken. Horst: „We vergeten dat er grote armoede was, dat er veel sociale controle was en dat vrouwen geacht werden thuis te blijven en met een hoofddoek om naar de kerk te gaan. Heel benauwend.”
Sonneveld
Moeder, Ik Wil bij de Revue lag al een tijdje op de plank toen Rita Horst bij het project betrokken raakte „Om allerlei redenen werd de serie maar niet gemaakt. We zijn toen helemaal opnieuw begonnen met schrijven. Ik wist veel van de jaren vijftig; het is de tijd van mijn ouders."
"Ik ben een bewonderaar van Wim Sonneveld; zijn lied Het dorp is daarom het uitgangspunt geworden. De rol van Annet Malherbe is bijvoorbeeld gebaseerd op de zin: ‘Ze wonen in betonnen dozen. Met flink veel glas, dan kun je zien, hoe of het bankstel staat bij Mien, en d’r dressoir met plastic rozen.’ En aan het eind van de serie kijkt Bob, het personage van Egbert Jan Weeber, terug op zijn leven zoals Wim Sonneveld dat doet in Het dorp. Zo zit het lied een beetje verstopt in de serie.”
En zit er na dat einde nog een tweede seizoen in de pijplijn?
"Als het aan mij ligt wel, ik zou het geweldig vinden."
