In ‘Britt en Ymke en het mysterie van...’ reizen Britt en Ymke de hele wereld over. Onderweg maken ze heel wat gekke dingen mee. „We hebben cavia gegeten!”
Jullie zijn bekend geworden met Take Me Out en Echte Meisjes in de Jungle; nu hebben jullie een eigen programma. Hoe is dat?
„Het is heel vet! Bij die andere programma’s zat ik met tien
meiden en maakte mijn rol niet zo veel uit. Ik dacht: jullie zien maar wat jullie ervan maken. Nu draag je een programma echt op je eigen schouders. Dat maakt het eng, maar ook heel cool.”
Wat ben je allemaal tegengekomen tijdens jullie reizen?
„We reden bijvoorbeeld drie uur door de woestijn en kwamen onderweg helemaal niets tegen. Totdat we ineens in een dorpje belandden, waar ze alleen maar kamelenmelk dronken. We zijn ook bij een restaurant in Ecuador geweest, waar ze cavia serveerden. Dat was heel gek. Hoe kan het daar toch zo anders zijn?”
Heb je zelf ook cavia gegeten?
„Ja, we kregen de opdracht om zelf ook cavia te eten. Dat vond ik wel zielig, maar we moesten de cultuur in duiken. Dan moet je toch dingen doen die je niet gewend bent. We kochten een cavia op de dierenmarkt, brachten hem naar een kok en aten hem daarna op. Het was erg lekker. Echt een aanrader! Vis lust ik niet, maar cavia wel. Het mag van mij ook wel in de Nederlandse supermarkten komen.”
Vanavond staat aflevering 4, De giftige pijl, op het programma. Kun je daar wat meer over vertellen?
„We zijn met Bosjesmannen op stap geweest en hebben samen met hen gejaagd op een giraffe. Ik had tijdens het jagen een Dior-luchtje op en Ymke droeg een grote hoed. Daarmee joegen we alleen alle dieren weg. Ik voelde me heel schuldig, want die mensen hadden daardoor ’s avonds geen eten. Het was erg interessant en bijzonder om mee te maken. Je ziet hoe andere mensen leven. Wij gaan naar de Albert Heijn om eten te halen, maar zij moeten jagen. Anders hebben ze gewoon geen eten.”
Je bent nu een BN’er. Heb je dat in je stoutste dromen ooit gedacht?
„Nee, ik heb daar nooit over nagedacht. Ik wilde altijd bij de bereden politie, want ik hou van uitdagingen en sensatie. Wat ik nu doe, is één en al uitdaging en sensatie. Ik heb nu dus wel gevonden wat ik wilde.”
Dit artikel staat ook in Televizier 19 / 2012
