Conchita Leeflang is de nieuwe aanwinst in seizoen 2 van Nederlandse Hollywoodvrouwen. "Gelukkig is dit programma anders, classy"
De leukste kijktips
The World's End
21 Jump Street
Was je direct enthousiast toen je werd gevraagd?
„Ik moest er goed over nadenken. In de VS hebben we het realityprogramma The Real Housewives of Beverly Hills en dat vind ik echt te veel van het goede. Gelukkig is dit programma anders. Classy, meer een documentaire. Ik had wel een aantal strikte voorwaarden. Zo wilde ik niet bij álles gevolgd worden en bleven sommige privézaken ook echt privé.”
Zoals je vriend?
„Precies. In het verleden heb ik een relatie gehad met Kid Rock en dat was één groot mediaspektakel. Dat wil ik nooit meer meemaken; vandaar dat ik nu slimmer omga met mijn privéleven en dat voor mezelf wil houden. Het gaat om mij, niet om mijn vriend. Onze dochter London zie je wel heel vaak; dat vind ik juist leuk.”
Kende je de andere vrouwen?
„Ik heb Yolanda ooit leren kennen via haar ex-man. Zij woont het verst, in Malibu. Inge ken ik al jaren; ze woont in de Hollywood Hills, redelijk dicht bij mij. Toen zij in een van de afleveringen van vorig seizoen bij mij op bezoek kwam, is het balletje gaan rollen en raakte ik in gesprek met de producers. Myrthe kende ik niet.”
Wat moeten we van jou weten?
„Vier woorden: don’t - mess - with – me! Haha. Ik wil altijd blijven leven als een goed mens. Drugs en alcoholvrij, dat is mijn motto.”
Ooit begonnen als model en nu zangeres en kledingontwerpster, toch?
„Zestien jaar geleden kreeg ik een modellencontract in Los Angeles en sindsdien woon ik hier. Ik doe films en volg acteerlessen; Jennifer Lopez zat bij me in de klas. Maar ik ben vooral zangeres en heb al een aantal gouden en zelfs een platina plaat op mijn naam staan. Ik neem nu weer een album op; dat zie je ook in de serie. Net als alle bezigheden rond mijn kledinglijn Baby London Victoria.”
Mis je Nederland?
„Ik mis vooral mijn broer Winston, maar ook mijn halfbroers- en zussen. En ik mis het aardige en leuke van Nederlandse mensen en het eten. Allochtoon genoemd worden of het weer mis ik absoluut niet. Amerika is mijn thuis geworden. Ik zie mezelf niet teruggaan naar Europa. Misschien tijdelijk voor een salaris met zes nullen, maar zeker niet voorgoed.”
Dit artikel verscheen eerder in Televizier 10 / 2012
