Interview met Caro Emerald

Is het niet ongelooflijk om in Classic Albums tussen legendarische namen als Lennon en Hendrix te staan?
„Het is heel raar, maar ook bijzonder dat ik in de lijst sta. Ik vind mezelf wel een ­junior: ik ben nog lang niet zo ver als zij. Maar het is wel wat. Ze hebben me voor het programma lange tijd gevolgd en geïnterviewd. Ook de producers en alle andere mensen achter het album. Want ik heb het natuurlijk niet in mijn eentje gedaan. Leuk dat alle kijkers die gezichten straks ook eens te zien krijgen.” 

De liedjes van Deleted scenes from the cutting room floor zijn enorm vaak gedraaid op de radio. Kun je ze zelf nog wel horen?
„Ik hoor de cd eerlijk gezegd bijna nooit meer; ik speel de nummers alleen nog live. Maar heel soms, niet vaak hoor, zet ik een van de liedjes op en dan word ik altijd wel verrast door bepaalde dingen. Live gaan die nummers een ander leven leiden. Dan ontdek ik bijvoorbeeld dat ik in de loop der tijd de tekst heb veranderd, terwijl ik dat helemaal niet door heb gehad.” 

Waarom is deze plaat zo aan­geslagen volgens jou?
„Het is altijd gevaarlijk succes te verklaren. En volgens mij is een groot gedeelte ook geluk. Wat maakte mijn muziek interessanter dan andere muziek? Als ik dan toch iets moet zeggen: de muziek spreekt mensen meteen aan; de melodieën zijn herkenbaar.” 

Hoe is jouw leven veranderd sinds het overweldigende succes?
„Helemaal niet en heel erg tegelijk. Mijn dagelijks leven is natuurlijk heel anders dan een paar jaar geleden. Ik ben een wereldreiziger geworden. In het begin was dat heel spannend: elke dag weer met het vliegtuig, een taxi, koffers pakken. Reizen is nog steeds speciaal, maar het went wel. Buiten dat ben ik dezelfde persoon gebleven. Ik heb dezelfde vrienden, woon nog in hetzelfde huis en ben precies wie ik hiervoor was. En m’n vrienden zijn me niet anders gaan bekijken. Ik heb alleen meer verhalen dan vroeger.” 

Het kan toch niet anders dan dat mensen jou wel anders behandelen?
„De mensen om je heen moeten eraan wennen; die tijd moet je ze geven. En voor m’n familie is de verandering eigenlijk erger dan voor mij. Mijn zus heeft er meer last van gehad; iedereen vraagt haar alleen nog maar dingen over mij. Ik kan inmiddels behoorlijk goed relativeren. Maar ik zal het nooit voor lief nemen en soms schrik ik er zelfs nog van. Laatst vroeg de dame van de douane in Engeland een handtekening, en ik blijf het ook raar vinden als ik paparazzi zie.

Kun je nog zonder gedoe een halve liter melk kopen bij de supermarkt?
„Ja natuurlijk; daar zal niemand me aanspreken. Zo vaak ben ik ook weer niet op tv; ik ben geen Gerard Joling.” 

Ik las dat je vader alleen naar klassieke muziek luistert. Vindt hij je muziek mooi?
„Weet ik niet. Hij heeft niet gezegd dat hij het stom vindt, maar is in ieder geval trots. Dat weet ik wel zeker.”

Wilde je altijd al beroemd worden?
„Ja, maar niet om niets; alleen omdat ik iets goed kan. Je moet roem verdienen. In mijn geval was dat mooi zingen. Maar ook voordat ik bekend werd, was ik al zangeres. En als de roem morgen voorbij is, zal ik nog steeds zangeres blijven.” 

Je treedt veel op in het buitenland en krijgt goede recensies. Hoe is dat?
„Ik kom net terug uit Engeland waar ik optredens had in vier grote zalen. Die waren al drie maanden van tevoren uitverkocht; fantastisch natuurlijk. En ik kreeg ook een goede recensie in de Britse krant The Times. Ik moet er nog een beetje van ­bijkomen; het is bijna niet te bevatten. Ondertussen blijven we bouwen in het buitenland. In Italië, Duitsland, Engeland, Zwitserland, Polen en Oostenrijk gaat het heel goed. En wat ik ook heel spannend vind, is dat ik deze zomer voor het eerst optreed buiten Europa, onder andere in Zuid-Amerika.” 

Hoe gaat het met je tweede plaat?
„Het gaat goed. We zijn druk aan het schrijven en binnenkort gaan we de studio in. Als alles volgens plan gaat, komt-ie dit jaar uit, maar het kan ook ­volgend jaar worden.” 

Klinkt-ie hetzelfde als de vorige of ga je een heel andere kant op?
„Ik maak de plaat met hetzelfde team, dus dat ga je heel erg horen; het wordt zeker herkenbaar. Maar we hebben ook andere inspiratiebronnen.”

De tweede plaat schijnt altijd het moeilijkst te zijn; zie je ertegen op?
„Inmiddels wel, omdat iedere journalist ernaar vraagt. Ach weet je, als mensen het straks helemaal niks vinden, merk ik het wel; daar ga ik me nu geen zorgen over maken.”

Klassiek album
De cd Deleted scenes from the cutting room floor met nummers als A night like this en Back it up werd zes maal platina (meer dan 300.000 verkochte exemplaren) en was dertig weken het best verkochte album in Nederland. In heel Europa werden er 1 miljoen exemplaren van verkocht.

Dit interview staat ook in Televizier 15 / 2012