Interview Winston Gerschtanowitz

Is Boulevard een droom die uitkomt?
Zo voelt het wel. Ik heb een lange weg moeten afleggen om er te komen. Maar het voelt fantastisch om er nu vast te zitten. Super. Ik verheug me er enorm op. Zo zie je maar weer hoe gek het kan lopen op televisie. Ik ben er natuurlijk al jaren invaller. En toen Beau ermee op hield en naar Talpa ging, was er al sprake van dat ik het van hem over zou nemen. Maar ik koos toch voor het avontuur bij Talpa. Daarna heb ik wel eens gedacht dat m’n kans was verkeken. Als je je dan drie jaar later toch weer mag bewijzen als invaller van Daphne en daarna weer de kans krijg om de programmabazen te overtuigen dat ik het wil en kan. Dat voelt echt als iets supers. Ben er echt blij ben.

Was het nu logisch dat jij het nu zou worden?
Dat niet. Het was een duidelijke optie, want ik viel al heel vaak in. Maar aan de andere kant was het ook weer niet zo dat ze dachten: dat we nou niet aan Winston gedacht hebben. Maar RTL moest wel even nadenken of ze deze kant opwilden met het programma. Dat is logisch. Het was dus zeker niet automatisch dat ik het zou gaan doen. Dat is hoe het hoort in die positie. Dat je ervoor moet knokken.

Waarom is Boulevard leuk om te presenteren?
Ondanks dat het altijd hetzelfde is maar toch iedere dag anders. De inhoud is natuurlijk anders, maar de spanning ook. Je zit elke dag met een andere deskundige. Het is live. En dat went nooit. Die dingen die allemaal samenkomen. En ook dat je jezelf iedere dag kunt verbeteren. Als het vandaag niet goed ging, kun je er morgen weer mee aan de slag.

En je kunt er veel van jezelf in kwijt
Heel erg. Het is behalve nieuws en entertainment ook een personalityshow. Mensen komen vaak naar me toe om te zeggen dat ze vonden dat ik een onderwerp goed behandelde, of ik was het niet met je eens. Het gaat er vaak wat wij zeggen over het nieuws dat we behandelen. Je moet ook een mening geven, anders wordt het oppervlakkig.

Is dat moeilijk?
Je moet goed luisteren. En veel weten. Je moet veel weten. Ik lees vantevoren alle teksten. Ik weet wat Albert en de deskundigen gaan zeggen. Vaak. Het is niet zo dat ik de hele dag op m’n telefoon weblogs doorgestuurd krijg met het laatste showbizz nieuws. Ik hoor ook wel eens wat van Albert. Want die weet echt alles. Ik ben op een gezonde manier geïnteresseerd.

Waarom scoort het programma al zo lang zo goed?
Weet je wat mensen altijd zeggen? Dat het gewoon zo’n lekker programma is. Boulevard is geen programma dat je niet meer snapt als je de eerste tien minuten hebt gemist. Je kunt het kijken tijdens het koken, met de kinderen erbij. Voor veel mensen hoort het bij hun dagelijkse routine. Ff m’n dingetjes doen, met Boulevard erbij. Het is begrip.

Welke kwaliteiten moet je hebben als presenator van Boulevard?
Je moet iets van jezelf hebben. Je moet met live om kunnen gaan, met de snelheid. Ik denk dat een hoop mensen dat niet aan zouden kunnen. Bouelvard is heel snel. Item daar, staat alweer een opnameleider te roepen. In het begin had ik wel een natte rug. En ik ken mensen die het een keer hebben gedaan en zeggen: dit nooit weer. Die kunnen het niet aan. Het is ook best spannend. Er staan achter de schermen vijfentwintig man klaar met de handen op knoppen te wachten tot wij dingen aankondigen. Dan moeten zij de tune of een band starten. Dus het is heel belangrijk dat je het goed doet, anders loopt alles helemaal in het honderd. Er staat echt een batterij met mensen. Dat beseffen de kijkers helemaal niet. Er kan een hoop mis gaan. Je moet het programma snappen. En als je die kwaliteit hebt als presentator. Dat je snapt hoe we het maken. Het is een lastig programma. Alles gaat ook altijd op dezelfde manier. Ik heb voor de gein wel eens gezegd. Dit is Boulevard en ik ben Winston Gerschtanowitz in plaats van andersom. Zag je meteen iedereen kijken, van huh. Er zijn ook veel presentatoren die live niet leuk vinden.

Niet iedereen vind Albert Verlinde even grappig. Jij wel?
Ik kan het heel goed vinden met Albert. Dat is ook een vraag die mij veel op straat wordt gesteld. Hoe is ie nou in het echt? Ik ben nu met de Bloemenstal veel op straat dus dan kom ik veel mensen tegen. Die vragen dat bijna allemaal. Maar ik kan het goed vinden met m. Daarom zijn we denk ik ook een goed team. Wonderlijk, denken mensen. Maar het is een leuke vent. Hij is veel met zijn werk bezig, heel ambitieus. En daarin vinden we elkaar natuurlijk wel. En hij is zo’n professional joh. Hij wil ook echt de beste show maken. Die man ziet alles. Hij verbetert teksten, letters. Hij is echt het programma.

Daphne Bunskoek had bij Boulevard soms moeitemet de keuzes die werden gemaakt. Wat zijn jouw grenzen?
Ik heb hele duidelijke grenzen. Dingen die geheim zijn, zijn geheim. Dingen die out in the open gebeuren, die kunnen wij melden. En of dat nu over vrienden gaat, of over kennissen. Of over het voorval met Georgina, dan moet je maar niet in een cafe gaan zitten. Ik zou er totaal geen probleem mee hebben gehad om dat te melden.

Dus ook niet als het een goede bekende van jou zou zijn?
Nee, want dat is toch niet mijn probleem dat diegene dat in een kroeg doet? Dan had ie daar zelf over na moeten denken. Dat is het programma. Dat is wat wij zijn.

En als het je een vriendschap kost?
Dan zou het intelligentieniveau van die vriend niet zo hoog zijn, want het is niet aan mij om zoiets niet te brengen in het programma. Stel je voor dat de hele redactie van vijftig man zo'n filmpje heeft gezien. Ze weten het allemaal en dat ik dan zeg, dat het niet in het programma komt omdat ik die gozer ken. Dat kan dus niet. Ik vond het in die kwestie ook niet eerlijk dat het probleem bij Boulevard werd neergelegd. Het lag aan Georgina zelf. Het was haar fout, niet die van Boulevard. Het was haar domme fout. Als je domme dingen doet waarvan je niet wilt dat ze naar buiten komen, moet je zorgen dat ze niet naar buiten komen. En als je het dan toch in een cafe gaat doen, dan vraag je erom. Zo simpel is het. Dat is toch een hele makkelijke grens?

Is er wel iets lulligs over jouw terechtgekomen in Boulevard?
Vast wel. Ik weet alleen niet wat.

Heb jij wel eens domme dingen gedaan?
Vast wel. Maar niet dat soort dingen.

Zou het er wel in vermeld worden?
Weet ik niet. Ligt eraan hoe het naar buiten komt. Maar diezelfde grenzen die in net voor anderen stelden, gelden ook bij mij. Als andere mensen het weten, dan is het in the open en dan moet Boulevard het ook melden. En Albert wil dan ook heus wel weten wat er aan de hand is. Als ie het niet weet, staat ie voor aap.

Maar geheimen van vrienden zijn nog wel veilig bij je?
Dat is simpel. Een geheim is een geheim en daar is vriendschap ook voor. Er is nog nooit iemand geweest die iets persoonlijks aan me vertelde en erachteraan zei: Hé, dit is even niet voor Boulevard he? Ik heb ook veel meer op het spel staan dan zij. Want als ik het vertrouwen schend, is het natuurlijk meteen klaar.

Hoe gaat het met je bedrijf, Media Republic?
Heel goed. Ik ben er niet meer dagelijks bij betrokken. Ik ben actief aandeelhouder, maar zit niet meer in het bestuur of het management. We zijn een heel leuk innovatief reclamebureau geworden wat vreselijke leuke campagnes doet voor grote merken en waar nog steeds waanzinnig veel groei in zit. Maar ik ben blij dat ik de keuze hebt gemaakt voor een ding te gaan. Want je kan niet en televisie en directeur van een bedrijf zijn. Dat heb ik een tijdje gedaan, maar toen werkte ik tachtig uur in de week en had op het eind van de week nog steeds het idee dat ik het niet helemaal goed had gedaan. Daar werd ik heel ontevreden van. Dat ging dus niet werken zo. Dat was anderhalf jaar geleden met de kerst. Sindsdien gaat het ook beter met het bedrijf. Want een van de directeuren die er zo nu en dan is, dat motiveert de mensen onder je ook niet. Nu is het een keihard uren bedrijf met creatieve mensen. Sinds we die slag hebben gemaakt gaat het veel beter. Het is dus alleen maar goed geweest dat ik weg ben gegaan.

Waaraan merkte je dat het niet goed ging
Dan kreeg ik op dinsdag een opdracht van een klant die op donderdag af moest zijn. En dan was ik er woensdag niet omdat ik opnamen moest doen. Dat is lastig.

Waarom heb je voor tv gekozen en niet voor dat bedrijf?
Als ik in m'n hart kijk vind ik dat het allerleukste om te doen.

Hoeveel werk je nu dan nog?
Veel, maar niet teveel. Ik vind werken ook leuk. Meer dan gemiddeld, laat ik het daar op houden.

Ten tijde van dit interview was de baby van Winston en Renate nog 'onderweg'. Inmiddels zijn de twee de trotse ouders van Julian. Gefeliciteerd! (red.)

Gaat dat veranderen nu er een baby onderweg is?
Weet ik niet. Ik hoop het niet. Ik heb nog nooit m’n uren geteld. Ik vind het leuker om meer uren te maken met dingen die ik leuk vind dan minder uren met dingen die ik niet leuk vind. Ik ben er nooit mee bezig. Ik hoop wel dat ik daar een goeie balans in kan vinden nu het kind erbij komt. Daar doe ik alles voor, want dat is heel belangrijk.

Renate zal ook wel willen dat je af en toe thuis bent.
Dat gaat ook zeker lukken.

Ga je luiers verschonen?
Dat is wel de bedoeling.

Of komt er een au pair?
Nee, ik ga luiers verschonen. Of ik ga het in ieder geval proberen. Ik wil alles doen. Dat zeg ik nu met volle overgave. Het is allemaal nieuw voor mij. Maar iedereen doet het. En zo hoort het. Ik vind dat je daar niet te moeilijk over moet doen. Het lijkt me alleen maar leuk om het allemaal mee te maken.

Wat heb je zelf voor een vader?
Ik weet niet of hij mijn luiers heeft verschoond, maar hij was wel heel betrokken. Hij is nu een van mijn beste vrienden. Die balans wil ik ook vinden. Dat je een heel duidelijk vaderfiguur bent, maar dat ik ook een bijzondere band kan opbouwen. Dat lijkt me gaaf.

Ben je altijd zo dik geweest met je vader?
Altijd. Heel apart. Altijd zo geweest. Ik heb nooit problemen met mijn ouders gehad en zij ook niet met mij. Mijn ouders waren ook echte werkers. Werk was een belangrijke factor. Dat willen aanpakken heb ik ook. Ik ben nergens te beroerd voor. Mijn moeder zat in de mode en werkte hele nachten door. Mijn vader werkte in de filmindustrie en was om het weekend weg. Zo ben ik dus opgevoed. Heel veel mensen zien op tegen werken. Ik denk juist ‘leuk’.

Maar als je vakken moet vullen in de supermarkt is er natuurlijk niks aan?
Dan zou ik ook minder fluitend naar m’n werk ga, ja.

Opvallend dat er thuis zo hard gewerkt werd en dat je ouders toch betrokken waren. Het een sluit het ander dus niet uit?
Nee, dat klopt. Dat heeft niet met tijd te maken maar met liefde. En ik heb veel liefde van ze gehad. Ze hebben me goed gesteund, maar ook laten gaan. Ik heb veel vrijheid gekregen. En dat is ook wat ik mee wil nemen in de opvoeding van mijn kind.

Word je nooit badend in het zweet wakker over al die verantwoordelijkheid die je te wachten staat?
Ik ben wel gespannen over hoe het allemaal zal gaan.

Waar zie je tegenop?
De onwetendheid. Dat je niet precies weet hoe alles moet. Maar dat schijnt snel te wennen, dus ik maak me niet heel veel zorgen.

Wilde je altijd al vader worden?
Nee, ik had een hele periode dat wanneer anderen over kinderen begonnen ik even wat anders ging doen. En toen plotseling dacht ik: ‘enig’. M’n vrienden hebben kinderen en dan zag ik zo’n klein mannetje en dacht ik: ‘dat wil ik ook’. En dan ineens ben je er klaar voor. Wat een geschenk is dat. Wat een verrijking van je leven. Dan steek je je energie in iets wat echt zin heeft.

Je hebt in een interview gezegd dat je het afgelopen jaar volwassen bent geworden.
Nou de afgelopen jaren. Ik was echt een zondagskind met weinig tegenwind. En dit is een belangrijk jaar voor me, een bewogen jaar. De verantwoording voor een kind, m’n werk.

Welke tegenslagen heb je meegemaakt?
M’n moeder is overleden, vrienden zijn overleden, Talpa, dat niet helemaal goed ging. Daardoor sta ik nu anders in het leven. Volwassen is misschien niet helemaal het goede woord. Laat ik het wijzer noemen.

Hoe lastig is het voor je dat je moeder er niet meer is in deze periode?
Het is een heel lastige tijd op dit moment. Ik zou er alles voor over hebben om haar dit mee te laten maken. Het is heel erg jammer. Heet is niet anders. Maar als ik dan de moeder van m’n vriendin zie dan ben ik echt jaloers.

Beau hield ooit op met Boulevard omdat ie z’n kinderen nooit naar bed kon brengen.
„Dat zei ie ja, maar toen ging ie naar Talpa en daar werkte ie nog harder. Dus dat was volgens mij een smoes. Maar ik heb overdag ook vrij. Ik zie het wel. Ik ben ’s ochtends vrij en ‘s avonds om acht uur weer thuis. En ik moet wel wat te doen hebben.”