Jack Spijkerman (61) heeft achteraf gezien geen spijt dat hij vijf jaar geleden de VARA verruilde voor Talpa. Dat vertelt de presentator deze week in een interview met Libelle.
"Ik kon de inschatting niet maken van wat mijn vertrek bij de VARA teweeg zou brengen," doet Jack uit de doeken in het vrouwentijdschrift. Na 23 jaar dienst bij de VARA zag hij het aanbod van Talpa als een kans die hij bij zijn vertrouwde werkgever niet kreeg.
Kopspijkers door de neus
Jack kon na zijn overstap op fikse kritieken rekenen. Hij zou door mediagigant John de Mol gelokt zijn met een flinke som geld. Die reactie kan de presentator wel begrijpen. "Het was een soort boosheid: 'John de Mol koopt alles maar weg. Eerst neemt hij ons het voetbal af en dan boort hij ons de zaterdagavond met Kopspijkers ook nog door de neus'."
Geen spijt
Jack wist het succes van VARA's Kopspijkers met opvolger Koppensnellers bij lange na niet te evenaren en bleef na het mislukken van Talpa met lege handen achter. Jack: "Het heeft allemaal anders uitgepakt dan ik gehoopt had. Met Talpa en Koppensnellers. Dat heb ik verkeerd ingeschat. Maar het helpt niet om te denken: als dit, als dat. Ik heb er geen spijt van gehad."
Inmiddels is Jack er weer helemaal bovenop gekomen en scoort hij hoge kijkcijfers bij RTL 4 met Wat Vindt Nederland? en Echt Waar?! Maar de comeback ging niet van een leien dakje.
Fotografen in de tuin
Kort na het instorten van de Talpa-droom scheidde Jack van zijn vrouw en kreeg hij tot twee keer toe een klaplong.
Volgens Jack was hij een makkelijke prooi voor de roddelpers. "Ze liggen altijd op de loer, gelukkig was er jarenlang niks over me te schrijven. Ik ging niet vreemd, ik sloeg mijn oude moeder niet, maar toen de roddelbladen lucht kregen van mijn scheiding, dachten ze: 'nou hebben we hem.' (...) Ze doorzochten doodleuk mijn vuilniszakken, fotografeerden mijn zoontje en belden aan bij mijn ex. De politie heeft hier zelfs fotografen uit de tuin gehaald."
Vandaag is het feest
Ondanks alle heisa, bleef de presentator met zijn hoofd geheven. "Natuurlijk zijn er momenten geweest waarop ik dacht: hebben we het nu allemaal zo'n beetje gehad, of niet? (...) Maar ik heb het geluk dat ik van nature geen somberman ben. Voor mij is het glas altijd halfvol. Er staat niet voor niks op mijn slaapkamermuur 'vandaag is het feest'."
