Vanavond wordt met de vijftigste aflevering het zesde seizoen ingeluid van het succesvolle Hello goodbye. Presentator Joris Linssen (42) wist al vanaf het begin dat het programma groot zou kunnen worden. "In tegenstelling tot sommige andere mensen overigens", lacht hij.
"Toen we de pilot aan het maken waren, geloofde ik er meteen in. Het heeft even geduurd voor we de juiste formule, mensen en aanpak hadden gevonden, maar dit programma past bij mij. Spontaan met mensen in gesprek gaan en bijzondere en opvallende verhalen te horen krijgen. Niet bij mensen thuis, maar op een onpartijdige plek: Schiphol. Een soort niemandsland waar iedereen met een reden naar toe komt."
Kantoorbaan
Joris: "Natuurlijk wist ik vanwege mijn jarenlange Taxi-ervaring al hoe ik in vrij korte tijd tot de kern moest komen, dus dat heeft me erg geholpen. Ik ben ook echt geïnteresseerd in de verhalen van die mensen. Na vijftig afleveringen is het programma nog steeds leuk om te maken, ook al lijkt het soms net een kantoorbaan. Ik ga drie keer per week met de trein naar Schiphol, op zoek naar mijn koffiehoek.
Onuitputtelijke bron
"Maar iedere dag is weer spannend, want je weet nooit wat er gaat gebeuren. De ene dag word ik enorm geraakt, de andere dag lach ik me rot en de volgende levert misschien heel weinig op. Die onvoorspelbaarheid is leuk. In principe is het een onuitputtelijke bron van heftige verhalen, maar op een gegeven moment vroeg ook ik me af of er geen doublures zouden gaan komen. Gelukkig blijven de verhalen me verbazen."
Klapperboom
Eén item van vorig seizoen is Joris enorm bijgebleven. "Een klein Surinaams omaatje van rond de negentig had besloten dat ze haar laatste dagen 'onder de klapperboom' wilde doorbrengen. Ze ging terug naar Suriname en liet een schare familie achter hier in Nederland. Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen smeekten haar praktisch om niet te gaan. Toch was ze vastbesloten, ze wist dat dit haar laatste reis zou worden."
Tranen
"Op het moment van afscheid heb ik niet gehuild, want je bent toch vooral bezig met tv maken en dan is er weinig ruimte voor verdriet. Maar toen ik het item later terugzag, kwamen de tranen wel. Dat is het mooie aan dit programma: de pure emoties."
