Na drie series en een emigratie naar Spanje, is iedereen weer netjes terug in Amsterdam voor het nieuwe seizoen van ’t Schaep in Mokum.
De nieuwste serie van ’t Schaep speelt zich niet langer af in de jaren 70, maar in de jaren 80. In de tussentijd is er veel veranderd: het gezelschap is vanuit Spanje teruggekeerd naar Amsterdam, Lena heeft een zoontje, Riek en Arie verkochten het Spaanse hotel met veel winst en de relatie van Door en Ko maakte een gigantische sprong voorwaarts. De vaste cast is aangevuld met Jacqueline (Lineke Rijxman), de dochter van de overleden Opoe Withof (Carry Tefsen). En wonderlijk genoeg geeft Opoe zelf ook nog af en toe acte de présence...
Opoe Withof
Gelukkig maar, want het was even slikken in de laatste aflevering van ’t Spaanse schaep: Opoe Withof blies tot groot verdriet van iedereen haar laatste adem uit. Maar in ’t Schaep in Mokum is ze er gewoon weer bij. Niet in levenden lijve, maar als engel laat ze genoeg van zich horen. Carry Tefsen is blij dat ze weer mocht meedoen, al is het even wennen aan gene zijde „Het is heel dubbel om mee te spelen. Aan de ene kant vind ik het jammer dat ik niet meer helemaal bij de groep hoor, ik sta er een beetje buiten. Maar aan de andere kant is Opoe toch wel een bijzonder persoon geworden en dat vind ik ontzettend leuk.” Loes Luca, Door in de serie, is ook verheugd met Opoes terugkeer. „Toen ze in ’t Spaanse schaep doodging, heeft ze laten vastleggen dat ze hoe dan ook weer in de serie zou terugkeren. Al was het dan als Opoes zus of tante. Ik vind het heel mooi dat ze af en toe verschijnt en er weer is. Het geeft de reeks een extra dimensie.”
Nieuwe liedjes
Frank Houtappels, scenarioschrijver van alle vervolgen op ’t Schaep met de vijf pooten, doet er ongeveer een jaar over om het script voor een nieuwe reeks te schrijven; hij bedenkt ook alle teksten voor de liedjes die worden gebruikt. „Het is lastig, maar ook heel leuk om te doen. Het ene liedje is natuurlijk moeilijker te bedenken dan het andere. Soms probeer je dingen voor de grap uit en denk je: ja, zo gaan we het doen! Bijvoorbeeld als ik een Nederlandse tekst verzin die heel erg op het Engels van het origineel lijkt.” Zoals met het liedje Vrijer dat is gebaseerd op Fire van de Pointer Sisters.
Village People
De muziek moet volgens Houtappels wel uit de periode komen waarin het verhaal zich afspeelt. „Iets wat vorige week in de hitparades heeft gestaan, doen we niet.” In Mokum zitten 24 liedjes, en elk castlid heeft een eigen favoriet. Georgina Verbaan, die Lena speelt, vond het erg leuk om de Nederlandse versie van YMCA van The Village People op te nemen. „De groep mocht allerlei gekke pakjes aan. We hadden de mannen die dag nog niet gezien en toen zij beneden kwamen, waren ze verkleed als de Village People. Ik bewaar veel dierbare herinneringen aan die dag.” Voor Loes Luca is het eindlied het meest memorabele uit de serie. „Als ik terugkijk, merk ik dat het laatste lied mij bij elke reeks emotioneert, omdat we ons dan pas realiseren dat het is afgelopen. We zijn een heel hecht gezelschap en ik hoop dat de andere spelers dat ook zo zien.”
Jaren 80
Toen ’t Schaep begon, had niemand verwacht dat het zo lang zou blijven bestaan. Ook Frank Houtappels niet. „We denken elke keer: dit is het einde. Inmiddels heb ik wel geleerd om nooit meer ‘nooit’ te zeggen, want er komt steeds een vervolg. Ik dacht dat we de jaren 80 nóóit zouden doen, maar die serie is er nu toch!” Een terugkeer naar de jaren tachtig is een leuke reis terug in de tijd. Verbaan: „Ik herken de interieurs en de kleding. Greet (Bianca Krijgsman) heeft in de serie bijvoorbeeld een fourniturenzaakje. Daar waren er vroeger heel veel van. Veel mensen hadden ook van die geborduurde schilderijtjes aan de muur hangen. Echt vreselijk.”
Bandplooibroek
Houtappels weet zeker dat de mensen die de jaren-80-periode bewust hebben meegemaakt veel zullen herkennen. En die hernieuwde kennismaking is in sommige gevallen behoorlijk confronterend. „Toen ik voor het eerst op de set kwam, zag ik Bianca Krijgsman, Greet, voorbij lopen. Ze leek met haar bril en haren precies op mijn moeder in die tijd: die liep er toen ook zo bij! Lukas had een leren stropdas om en moest een afschuwelijke bandplooibroek aan. Daarvan denk je nu: wat was dat lelijk! Dat we er ooit zo hebben bijgelopen!
