Yvon Jaspers heeft haar kaplaarzen gepakt en vertrekt voor de nieuwe reeks van Boer Zoekt Vrouw naar het buitenland om daar Nederlandse boeren aan de vrouw te helpen.
Ze bezoekt een reeks intrigerende bestemmingen: van het Poolse platteland tot de Canadian Rockies (onderdeel van de Rocky Mountains) en van een Amerikaanse ranch tot de Keniaanse bloemenvelden. Dat doet Yvon niet voor haar lol: op al die plekken wonen Nederlandse, naar liefde hunkerende boeren.
Dun gezaaid
Al die boeren willen een gezellige Hollandse partner, maar die zijn over het algemeen dun gezaaid in Polen, Canada, de Verenigde Staten en Kenia. De buitenlandse boeren kunnen nu opgelucht ademhalen, hun tijd is eindelijk gekomen. Wie de vier boeren in kwestie zijn, houdt de KRO nog geheim; hun identiteit wordt traditiegetrouw onthuld in deze Boer zoekt vrouw international kick-off. Maar uit de vrijgegeven foto's blijkt dat er een dame bij de boeren zit.
Tientallen aanmeldingen
In december volgt de rest van het zevende seizoen. Volgens Yvon Jaspers was de redactie van Boer Zoekt Vrouw niet op zoek naar buitenlandse boeren; ze kwamen op haar pad. „We hadden helemaal niet het idee dat we iets anders moesten doen. Vorig jaar hadden we een homoboer, die zijn we ook niet gaan zoeken, hij meldde zichzelf aan. En met deze boeren ging het ook zo. Ze meldden zich met tientallen aan, maar we hadden nooit plek voor ze. Nu zijn zij aan de beurt.”
Kenia
Dat de boeren dit keer heel ver wonen, is dan wel nieuw, maar voor de rest blijft zo’n beetje alles bij het oude. De vier vrijgezellen worden de hele reeks gevolgd, er valt niemand af. Nederlanders die wel wat voelen voor een buitenlands avontuur schrijven hun potentiële liefde, en als de heren en de dame hun keuze hebben gemaakt, volgt het ritueel van daten en logeren.
Keniaans bloemenveld
Ze ontmoeten de briefschrijvers in Nederland tijdens een speeddate, gaan op dagdate en vervolgens mogen de drie vrouwen/mannen van hun keuze naar hun boerderij in het buitenland. Daar maken ze kennis met het boerenleven
en de plek waar ze eventueel zullen eindigen. Er wordt dit seizoen dus nogal wat gevraagd van de briefschrijvers; ze moeten niet alleen bereid zijn hun leven om te gooien en boer(in) te worden, maar eventueel ook naar de andere kant van de wereld verhuizen. Je moet dus zin hebben om je verdere leven te slijten op een Keniaans bloemenveld.
Goudmijntje
Met Nederlandse boeren in het buitenland heeft Boer zoekt vrouw internationaal misschien wel een goudmijntje aangeboord; er zijn nogal wat agrariërs en veehouders die hun heil de afgelopen jaren elders hebben gezocht. Het zijn er niet zo veel als in het recordjaar 1952, toen bijna 49.000 boeren Nederland verlieten, maar toch vertrekken jaarlijks een paar honderd, voornamelijk jonge, boeren richting groener gras.
Evert van Benthem
De meesten vestigen zich elders in West-Europa of in Noord-Amerika en Canada (zoals Elfstedentocht-winnaar Evert van Benthem). De echte avonturiers gaan naar Oost-Europa of Oost-Afrika. Melkveehouders houden het meestal dichtbij en emigreren naar Duitsland of Denemarken. Tuinders verkassen richting Spanje, Kenia en de Verenigde Staten, akkerbouwers naar Polen en varkenshouders vinden een nieuw thuis in Duitsland.
Slagingspercentage
De meeste emigrerende boeren doen dat omdat er in Nederland bar weinig ruimte over is om een lekker groot bedrijf op te zetten. En als ze gaan, komen de boeren ook niet meer terug. Alleen een vrouw vinden, blijkt een groot probleem. Gelukkig is Yvon onderweg, met het vliegtuig dit keer. En dan is je kostje zo goed als gekocht. Van de 62 boeren die in eerdere seizoenen meededen aan Boer zoekt vrouw, zijn er 47 daadwerkelijk aan de vrouw. Een slagingspercentage van maar liefst 76%.
