Het is de ontknoping van een verhaallijn die alweer vijf maanden geleden begon toen Janine bijna per ongeluk een knobbeltje in haar borst ontdekte.
Chemokuur
Het was het begin van een lange periode van pijn, onzekerheid, moedeloosheid en ziek zijn. Janine koos in eerste instantie voor intensieve chemokuren in de hoop dat haar tumor zou slinken. In de begindagen had ze veel steun aan Eva, een lotgenoot die haar een hart onder de riem stak en met haar enthousiasme door moeilijke momenten sleepte. Helaas bezweek Eva begin januari zelf aan de gevreesde ziekte.
Amputatie
Janine sloeg zich door de eerste serie chemokuren heen en hoopte op positief nieuws. Helaas kreeg ze het tegenovergestelde te horen. De kuur had niet aangeslagen, de tumor was zelfs iets gegroeid. Terwijl haar familie vond dat ze moest vertrouwen op een ander type chemo, nam Janine de beslissing dat ze de tumor zo snel mogelijk uit haar lijf wilde. Ze koos voor een borstamputatie, hoe rigoureus en bedroevend ook.
Schoon of niet
Een week of wat na de amputatie moeten Janine en Ludo bij haar behandelend arts komen om te horen of de operatie het gewenste effect heeft gehad. De spanning in de spreekkamer is te snijden, maar de geneesheer heeft positief nieuws: er zijn geen kwaadaardige cellen gevonden in de snijvlakken van haar borst. Eerder was al duidelijk dat er ook geen uitzaaiingen waren, wat betekent dat Janine officieel schoon is.
Harde waarheid
Ludo en de rest van de familie is dolblij met dit nieuws. Janine moet het echter nog laten bezinken. Natuurlijk is ze opgelucht, maar het wekt ook gemengde emoties bij haar op. Het valt niet mee om zo'n lange periode waarin ze leefde tussen hoop en doodsangst zomaar af te sluiten.
Daar helpt zelfs een stukje appeltaart van De Koning niet bij.
