In de 25 jaar dat Ludo Sanders rondloopt in Meerdijk heeft hij nog nooit zo'n zwaar seizoen beleefd. Dood gewaand, moederziel alleen op een booreiland met alleen een raaf als gezelschap en een mentaal wrak bij thuiskomst. GTST-acteur Erik de Vogel (60) genoot van ieder moment.
Erik de Vogel maakte uitgebreid tijd vrij voor Televizier.nl om terug te blikken op het afgelopen GTST-seizoen. Een versie van dit interview is te vinden in Televizier editie 27.
Lees ook:
- Hoe kijk je terug op dit seizoen?
“Telkens als je het pakket toekomstige verhalen opgedist krijgt, hoop je als acteur op iets waar je je tanden in kunt zetten. Dat is afgelopen seizoen absoluut gelukt. Ludo is zichzelf door zijn verblijf op het booreiland helemaal kwijtgeraakt en kwam als een verkruimeld hoopje mens weer thuis. De verhaallijn over zijn aftakeling en herstel kent geen vergelijk met wat ik de afgelopen 25 jaar in de serie heb mogen spelen.”
- Waren de opnames niet eenzaam?
“Ik vond het vooral een ervaring om rond te lopen op dat gigantische boorplatform. De geluiden, de geur van oude olie, vieze handen van alles wat je beetpakt: het hielp geweldig om me voor te stellen hoe het is daar alleen te moeten overleven. Ik had voor de verandering amper tekst, dus moest ik meer dan ooit het verhaal met mijn lichaam vertellen. Maar natuurlijk was ik er niet alleen: er staat een hele batterij mensen om je heen. Sowieso werk je nauw samen met de regisseur en de mensen die Uccello begeleiden.
- Hoe was het om met een tamme raaf te acteren?
“Heel bijzonder! Raven zijn razend slimme dieren, net zo intelligent als orang-oetangs. Maar het enige tamme aan ze is dat ze niet wegvliegen. De scenes met Uccello waren daarom grotendeels geïmproviseerd. Hij deed zijn ding en ik reageerde erop. Ik heb heel wat tegen die vogel staan kletsen.”
- Hoe is GTST het afgelopen seizoen veranderd?
“De boel is volledig op de schop gegaan, achter de schermen heerst er een nieuwe, positieve dynamiek. Ik vind het echt een andere serie geworden. ‘Soap’ heb ik altijd al een rotwoord gevonden, GTST mag zich wat mij betreft nu echt 'dagelijks drama' noemen. Zeker op technisch gebied is veel geïnvesteerd in de serie: er zijn extra regisseurs aangenomen, de sets ogen levensecht, er zijn meer buitenopnames en alles loopt door de belichting en montage naadloos in elkaar over. Laatst zag ik mezelf als Ludo uit het raam kijken naar iemand in de tuin. Dat zijn twee aparte opnames op totaal andere dagen, maar je zag echt geen verschil. Aan elk detail is gedacht.”
- Waar blijkt dat nog meer uit?
“Ik heb veel bewondering voor het werk dat de mensen van het art department verrichten. Ze richten de sets in en zorgen voor alle rekwisieten. Ze zijn iedere dag van 7.00 tot 19.00 uur in touw en ik vind het razend knap wat ze doen. Als je alleen al kijkt naar de buurtsuper. Alles wat je daar ziet is speciaal gemaakt voor de serie: tot de logo’s op de snoepzakjes aan toe. Dat vereist zoveel toewijding. Als ik in een scene een glas wijn drink, wordt dat vanuit zes verschillende perspectieven gedraaid. Bij iedere take moeten ze alles weer exact zo klaarzetten en vanwege corona ook nog eens allemaal ontsmetten. Ik neem er mijn pet voor af."
- GTST vierde afgelopen seizoen haar dertigjarig bestaan. Wat is het geheim van de soap?
“Cruijff zei ooit “In je eentje kun je niet winnen” en dat geldt ook voor Goede tijden. We zijn allemaal een radertje in de machine en doen het met z’n allen. De afgelopen periode is er hard gewerkt om een nieuwe koers te varen en het schip weer recht te trekken. Dat is vooral gelukt omdat we allemaal een stapje harder voor elkaar lopen. Dat is fantastisch om mee te maken en geeft een mens ook energie. Dat is de sleutel: we doen het samen en nemen nooit genoegen met ‘wel goed’.”
- Dit jaar werd u zestig, heeft dat impact gehad?
“Nee hoor, verjaren heb ik nooit zo’n verdienste gevonden. We hebben het met familie in klein comité heel liefdevol gevierd, maar ik beschouw het niet als mijlpaal. Misschien heeft dat ook te maken met het vak dat we uitoefenen. De meeste mensen gaan na hun zestigste aan hun pensioen denken, maar acteur ben je voor het leven. Wie weet speel ik op m’n tachtigste nog de rol van m’n leven.”
- Heeft ouder worden dan geen impact op de rol van Ludo?
“Uiteraard, mensen veranderen met de tijd en dat heeft zijn weerslag op de personages. In de basis blijft de rol gelijk, maar je interpretatie verandert. Sommige mensen worden milder met de jaren, anderen juist totaal niet. Het is een wisselwerking die rijker wordt met de tijd. De afgelopen lijn op het booreiland zou vijftien of twintig jaar geleden nooit dezelfde impact hebben gehad als nu. Ook omdat de kijkers een hele andere band met Ludo hadden.”
- Wordt Ludo ooit weer de oude?
“Die vraag heb ik vaak gekregen, wat voor mij bewijst hoe betrokken mensen zelfs na dertig jaar nog zijn bij de serie en de personages. Ludo wordt vaak de bad guy genoemd, maar in de kern deugen zijn drijfveren. Familie is alles voor hem. Hij houdt van ze, op een Italiaanse ‘cosa nostra’-achtige manier, en kleurt daarom niet altijd binnen de lijntjes om hen te beschermen. Die kant leek lange tijd weg, maar als Billy en Richard het op Janine gemunt hebben, komt dat direct weer naar boven."
- Wat maakt Lone van Roosendaal en Edwin Jonker goede soapschurken?
“Richard is op vele vlakken de tegenpool van Ludo en Edwin zet dat geweldig neer. Ludo heeft manieren, Richard is veel bandelozer. Dat merk je bijvoorbeeld al aan de manier waarop hij voortdurend eet. Ik kan het ook verschrikkelijk goed met Lone vinden. Als we samen spelen is de lol voelbaar, zeker als je elkaar naar het leven moet staan. Maar dat vind ik ook van de chemie tussen Lone en Edwin. Het is echt een goed stel slechteriken."
- Rekent Ludo met hen af in de zomercliffhanger?
“Na een lange strijd krijgt Ludo zijn veilinghuis weer in handen. Maar er zit een addertje onder het gras. Ik kan verklappen dat Richard en Ludo nog lang niet van elkaar af zijn en dat gaat in het nieuwe seizoen voor heel wat spanning zorgen.”
GTST is vanaf maandag 30 augustus weer terug van zomerstop.
