Waar ga je dit seizoen heen?
“Ik ga ein-de-lijk naar South Georgia. Ik aasde al lang op dit eiland met 25 semipermanente bewoners in de buurt van Antarctica. Het heeft zo’n unieke flora en fauna dat je het met geen andere plek kunt vergelijken. De zee zit er vol voedsel voor allerlei zeedieren en die planten zich voort op het eiland.”
Lees ook:
Hoe zag de reis ernaartoe eruit?
“Het was de langste reis die ik ooit voor dit programma maakte. Zo lang dat het een dubbelaflevering wordt. Het kostte acht dagen om er te komen met een schip. En toen konden we door een storm bijna het eiland niet op. Dan had ik voor niets drie weken op zee gezeten! Gelukkig lukte het toch, zes uurtjes. Ik ben al op veel plekken geweest, maar ik heb oprecht nog nooit zo’n mooie natuur gezien. Zoals een adembenemende zonsopgang met honderdduizenden koningspinguïns.”
Waarom is dit programma zo leuk om te maken?
“Ik mag prachtige plekken bezoeken waar je niet snel kan komen. Dan is het geweldig om ze toch aan mensen te kunnen laten zien. En ik hoor bijzondere verhalen, waarvan ik hoop dat mensen iets opsteken.”
Wat zouden ze kunnen leren van de mensen die jij bezoekt?
“Ik wil niet met een opgestoken vingertje zeggen wat mensen ervan moeten leren, maar ik hoop dat de verhalen kijkers inspireren na te denken over hun eigen keuzes. Veel mensen doen dingen omdat het hoort of iedereen het doet. Dat is natuurlijk prima als je daarmee gelukkig bent. Maar anders laat dit programma zien wat er ook mogelijk is. En wat het met zich meebrengt als je je leven drastisch omgooit.”
De opnames kosten vaak veel moeite. Hoe hou je het vol?
“Door maar zes afleveringen per jaar te maken, want het is inderdaad zwaar. Ik bedoel pittig. In een zoutmijn werken is zwaar. Zo bezoek ik dit seizoen een man in Nova Scotia, Canada. Hij leeft helemaal geïsoleerd, dus er leiden geen wegen naar zijn huisje in de bossen. Dus de cameravrouw en ik moesten een lange tocht door de sneeuw maken met bepakkingen van vijftig kilo. En daar sliepen we in een primitief hutje met min zestien graden. Toen heb ik op de terugweg wel een traantje gelaten. Maar het afzien is onderdeel van het programma. Zo maken we hetzelfde mee als de hoofdpersonen. Gelukkig heb ik een immense wilskracht.”
Naar welke bestemming wil je nog graag?
“Naar het afgelegen eiland Tristan da Cunha, midden in de Atlantische oceaan. Maar het duurt een maand om daar te komen en ze zijn er niet zo happig op cameramensen. En met mijn vader van 89 vind ik het lastig om zo lang weg te blijven. Het kan namelijk makkelijk langer worden als er iets misgaat met het vaarschema. Maar wie weet ga ik er ooit nog heen.”
Floortje naar het einde van de wereld | donderdag | NPO 1 | BNNVARA | 21.30
