Ali B zit nu met een brede grijns op de jurystoel bij X Factor, maar als hij een paar jaar eerder was gevraagd, had de rapper vriendelijk bedankt voor de eer.
Ik heb altijd een uitgesproken mening gehad over talentenjachten”, bekent Ali B direct. „Ik stoorde me aan het machtsvertoon van de jury en miste diepgang. Er werden weleens artiesten uit Amerika gehaald voor workshops, maar ik zag daar niet aan af dat de kandidaten er ook maar iets wijzer van werden.”
Nieuwe jury, nieuwe kansen
Maar nu X Factor in een nieuw jasje is gestoken, kan Ali zich er wel in vinden. „Aan X Factor in de oude vorm had ik niet willen meewerken, maar in de nieuwe vorm is alles verholpen waaraan ik me stoorde. Bij de ‘X Camp’ zie je kandidaten straks echt groeien. Dat is het belangrijkste: of je nu wint of niet, je moet wel beter worden van dit programma.”
Kwetsbaar
Voordat de rapper aan zijn jurytaak begon, vroeg hij collega-jurylid Angela Groothuizen om advies. „Ik heb haar gevraagd hoe ik me moet voorbereiden. ‘Volg je gevoel’, zei ze. Ik had geen idee wat ze daarmee bedoelde, tot ik in die stoel zat. Het is wel lastig dat we de kandidaten nu alleen beoordelen in plaats van gezamenlijk. Je moet met twee ogen zien wat je normaal gesproken met acht ogen ziet. Dat maakt je een stuk kwetsbaarder.”
Het selectieproces van Ali B
Bij het selecteren van zijn protegé’s let Ali op vier dingen: „Iemand moet uitstraling en talent hebben, gevoel in een liedje kunnen leggen én een goed verhaal hebben.” Vooral juylid Gordon is het soms niet eens met de keuzes van Ali. In de eerste aflevering zagen we de zanger briesend door de gangen lopen. Ali: „We nemen allebei geen blad voor de mond, dus het was te voorspellen dat wij aanvaringen zouden krijgen. Voor de omgeving voelt het soms heftig, maar we hebben gelukkig meer plezier dan ruzie. We lachen ook vaak ongelooflijk hard om elkaar.”
Thuisvoelen in een hokje
De juryrekruut begeleidt de categorie meisjes (Gordon doet groepen, Angela de jongens en Candy Dulfer de categorie 26+) en wil zijn kandidaten goed leren kennen om ze echt op weg te helpen. „Sommige mensen weten wel waarvoor ze als persoon staan, maar hebben nog niet de brug gemaakt naar hun muziek. Iemand in een hokje plaatsen wordt gezien als iets negatiefs, maar ik vind daar niets mis mee. Als je je maar thuis voelt in dat hokje. Want dan kun je lekker je ding doen. Ik wil mijn meisjes helpen om zichzelf te vinden, zodat hun muziek samensmelt met wie ze als persoon zijn.”
