Na Iedereen Is Gek Op Jack en Golden Girls probeert RTL 4 het nu met de derde remake op rij. Aaf is een Nederlandse versie van de jarentachtigcomedy Roseanne. Annet Malherbe speelt de hoofdrol.
De leukste kijktips
Theo van Gogh, de hunkering
De bondgenoten
Heb je getwijfeld of je wel mee wilde doen aan een remake?
"Ja. Ik maak graag iets dat nog niet is gedaan. Maar ik begrijp ook wel dat er niet zo veel geld meer is als vroeger. Het is dan goedkoper een serie te remaken dan nieuw te bedenken.”
Wat gaf voor jou de doorslag?
"Ik had een aantal wensen en die zijn ingewilligd. Ik wilde een mooi, geleefd decor waarin niets nieuw is en de scripts moesten op Nederlandse leest zijn geschoeid. Thanksgiving kennen we hier niet, dat doen we dus ook niet. Dat zou idioot zijn. Een andere wens was dat schrijvers Frank Houtappels
(’t Schaep) en Joan Nederlof (Gooische Vrouwen) Aaf zouden schrijven. Ik ken ze heel goed en wilde dat er goed over de scripts zou worden nagedacht.”
RTL 4 wilde je zo graag, dat je eisen mocht stellen.
"Ja. Maar ik moet het nog wel allemaal gaan doen.”
Geeft een hoofdrol dan veel druk?
"Ik ben de spil waarom het draait, in die zin voel ik wel druk. Maar die verantwoordelijkheid neem ik graag op me.”
Heb je Roseanne nog bekeken?
"Ik heb de hele box gekregen en daarvan heb ik vijf minuten gezien. Toen heb ik de recorder weer uitgezet. Ik wil Roseanne Barr niet nadoen, maar zelf iets bedenken. Dat is heel moeilijk als je de serie net hebt gezien. Want wie kent Roseanne Barr niet? Die vrouw is een sterk icoon. Ik wil dat beeld juist zo snel mogelijk kwijtraken. En dit is ook geen Roseanne, het is Aaf. Ik zou het leuk vinden als de serie op eigen benen kan staan.”
Wat voor type is Aaf?
"Rechtdoorzee met een hechte band met haar gezin. Ik heb erbij gefantaseerd dat ze ooit een studie heeft gedaan, toen snel kinderen heeft gekregen en nu in een call center werkt. Ze heeft een hypotheek en dan moet je wel je brood verdienen. In het gezin pakken ze mekaar soms flink aan, maar het komt ook altijd weer goed. En zoals in ieder gezin met opgroeiende kinderen komen er allerlei onderwerpen voorbij: seks, de generatiekloof, ongesteldheid. Heel herkenbaar.”
Is Aaf net zo chagrijnig als Roseanne was?
"Ze is vrij normaal, maar ook geen doorsnee moeder. Ze doet wel rare dingen: ze kan in één zin haar dochter maken of breken. Ik hou daar wel van. Ze is vrij grillig in haar gevoelsleven, maar uiteindelijk is er wel veel liefde. Maar verwacht geen grote groepshug.”
Je bent nogal wat afgevallen, ben je nu niet te dun om Aaf te spelen?
"Waarom? Wat mij betreft ging Roseanne niet over dik zijn. In de serie wordt er nooit over gewicht gesproken, daarin gaat het over milieu en sociale klasse." Maar dat Roseanne en haar man dik waren, maakte de serie wel herkenbaar voor veel kijkers. "Roseanne en haar man waren toevallig dik. En ik ben nog niet heel slank, maar het gaat bij mij nooit over dik zijn. Ook niet toen ik het was. Ik ben nu zoals ik ben en ik speel Aaf zoals ik ben.”
Wordt Aaf een leuke serie?
"Zolang het niet is uitgezonden, heb ik daar geen idee van. In de studio kunnen we het wel heel leuk vinden, maar ik ben oud en wijs genoeg om te weten dat we deze serie niet voor onszelf maken. We doen het voor de mensen die ernaar gaan kijken en zij moeten het leuk vinden. Het is ook de waan van de dag, het moet in de pul vallen. Soms is het een raadsel waarom series wel of niet aanslaan.”
Waren de scripts van Aaf al zo goed dat je erom moest lachen?
"Ik hoef er zelf niet zo om te lachen, maar in de studio doen mensen dat wel. Ik moet sowieso nooit lachen om wat mensen meestal leuk vinden. Ik glimlach of grinnik, maar zit nooit schaterend voor de tv. Ja, wel om van die homevideo’s waarbij iemand van een trap valt. Of waarin kinderen achterover van een schommel flikkeren. Dan kom ik niet meer bij.”
Maak je mensen wel graag aan het lachen?
"Ik speel nooit vanuit dat uitgangspunt. Maar ik weet wel wat leuk is en doe iets omdat ik er zélf om moet lachen. Dat is voor mij het belangrijkst. En als daar dan toevallig ook iemand anders om moet lachen, vind ik het mooi meegenomen. Maar dat is niet mijn drijfveer, anders was ik wel cabaretier geworden.”
