Bas van Toor (80) werd vorige maand getroffen door de ziekte van Bell, een aangezichtsverlamming die hem behoorlijk belemmerd. Volgens de kindervriend is het deels zijn eigen schuld.
De leukste kijktips
Amerika kiest
The World's End
In gesprek met het AD rakelt de professionele clown zijn medisch verleden op. De laatste maanden kampte hij al met de nodige sluimerende fysieke ongemakken.
Long- en urinewegontsteking
Zo liep hij afgelopen voorjaar een zware longontsteking op die niet goed is behandeld: "Ik kreeg een loodzware Prednisonkuur voorgeschreven. Maar dat spul sloeg niet helemaal aan. De ontsteking bleef sluimeren en volgens de artsen zijn er toen bacteriën in mijn luchtwegen blijven plakken. Verder heb ik, zonder het te weten, een tijdje geleden een sluimerende urineweginfectie gehad. Ik had nergens last van. Wel vond ik dat mijn plas een beetje sterker dan anders rook. Daar sloeg ik niet op aan, omdat oude mannetjes wel vaker een beetje stinkende pies hebben, haha."
Waterpokken
Volgens zijn behandelend arts maakten de ontstekingen hem vatbaar, maar wat de doorslag gaf waren de waterpokken van zijn kleinzoon: "Ik ben daar niet tegen ingeënt", geeft Bas eerlijk toe. "Toen ik kind was, deden ze dat nog niet en in de oorlogsjaren kon het niet. Uiteindelijk zeiden familieleden tegen me dat ik me toch eens moest laten prikken, omdat ik door mijn werk veel knuffel met kinderen die van alles onder de leden kunnen hebben. In 1968 heb ik me een keer laten vaccineren tegen iets, maar daar werd ik toen behoorlijk ziek van. Vervolgens heb ik besloten dat ik me nooit tegen kinderziektes zou laten inenten. Achteraf oliedom. Nu zit ik mede door de waterpokken van mijn kleinzoon met de gebakken peren.''
Herstel
Inmiddels gaat het een stuk beter met Bassie. Zijn spraakvermogen is hersteld, z'n mondhoek staat weer recht en ook zijn zicht is ook verbeterd. Toen het net gebeurde keek hij naar eigen zeggen zo scheel als een blinde marmot. Naar verwachting duurt het nog zeker een maand voordat hij weer een beetje de oude is: ",Ik ben doodmoe en mijn spieren zijn verzwakt. Ik voel me voor de eerste keer in mijn leven echt een oud mannetje. Dat is - ik zeg het maar eerlijk en sorry voor de woorden - niks anders dan volkomen kut."
