De Nederlandse dierenarts Jan Pol (70) maakt naam met zijn eigen realityshow op National Geographic Channel. Televizier spreekt hem in Los Angeles.
Hoe bent u in Amerika beland?
"Ik ging tijdens mijn studie diergeneeskunde als uitwisselingsstudent naar de staat Michigan. Daar ontmoette ik Diane, mijn huidige vrouw. In eerste instantie was onze relatie puur vriendschappelijk. We bleven contact houden toen ik weer in Nederland was. Een paar jaar later zocht ze me op. Ik maakte toen een moeilijke periode door en we groeiden dichter naar elkaar toe. In 1967 trouwden we. In Nederland was geen werk te krijgen als praktiserend dierenarts, dus ik besloot met Diane terug te gaan naar Michigan. En daar ben ik gebleven.”
Uw zoon Charles kwam met het idee voor een realityshow rond uw praktijk. Zag u dat meteen zitten?
"Nee. ‘Wie wil er nu naar mij kijken?’, zei ik toen hij het idee aan me voorlegde. Ik had nooit gedacht dat het opgepikt zou worden. Charles kwam me een paar dagen filmen en maakte een korte dvd om aan National Geographic te laten zien. Daar vonden ze me wel funky. Inmiddels is in Amerika het tweede seizoen te zien.”
Wordt u in Amerika vaak herkend?
"Veel te vaak. Maar mensen reageren gelukkig alleen maar positief. We krijgen heel veel fanmail binnen, van kijkers tussen de 6 en 80 jaar oud. Ja, op internet zijn wel critici te vinden die mijn werkwijze ouderwets noemen, maar die weten niet waarover ze praten. Wat je in de show ziet, is een fractie van wat er in de praktijk gebeurt.”
Welk aspect van uw werk vindt u het mooist?
"Het werken met en redden van dieren. Dat zie je ook terug in de show. Het vak is hier compleet anders dan in Nederland. Er zijn veel minder regeltjes. Bij jullie mogen de boeren geen ingreep zelf uitvoeren. Hier is dat geen enkel probleem.”
Hoeveel dieren heeft u zelf?
"Te veel om op te noemen, maar minder dan vroeger. We hebben ooit Friese paarden geïmporteerd, die we zelf doorfokten. Nu hebben we er nog maar twee; de markt ging compleet op z’n gat. Dierenrechtenactivisten hebben ervoor gezorgd dat je geen paarden meer kunt slachten in de VS. Ze dachten de dieren daarmee een dienst te bewijzen, maar wat mij betreft is het tegendeel waar. Niet elk paard is geschikt om op te rijden. Nu moeten wij ze laten inslapen omdat er simpelweg te veel paarden zijn.”
