Een bewogen jaar voor Angela Schijf

Door: Ernest Marx

Angela Schijf komt uit een groot gezin – ze heeft vijf oudere broers en zussen – maar samen gezellig Kerst vieren, is geen traditie. Vroeger wel, toen ­bezocht Angela met het gezin Schijf op Kerstavond meestal de mis bij het Leger des Heils. “Met z’n allen zingen en meeklappen op de muziek. Het was altijd een leuk en ongedwongen ­samenzijn.” Op een gegeven moment gingen de kinderen hun eigen weg. “Ik woon zelf al jaren in Antwerpen en drie van mijn vijf broers en zussen wonen in Australië. Dat maakt het natuurlijk lastig. Maar ook al hadden we met mijn familie nooit de traditie met Kerst ­samen te zijn, toch zullen die dagen dit jaar raar aanvoelen; dit is de eerste echte Kerst ­zonder onze vader. Vorig jaar overleed hij en hebben we hem op Kerstavond gecremeerd.”

Tom van Landuyt

Haar Belgische schoonfamilie heeft ervoor gezorgd dat Angela Kerstmis nu toch als fijn en warm ervaart. “Bij de familie van mijn man Tom van Landuyt is Kerst een traditie die ze hoog in ere houdt. In augustus wordt al ­bepaald wanneer het bij wie gaat gebeuren.” Dit jaar is het de beurt aan Angela en Tom om het kerstdiner te verzorgen. “Mijn hele schoonfamilie komt en er moet goed gegeten en ­gedronken worden, want het zijn allemaal Bourgondiërs. Tom doet de wijn, ik het eten.

Groots en meeslepend

Dat moet groots en meeslepend, minstens vijf gangen. Ik vind het leuk om te doen, maar het zijn wel érg veel mensen. Naast onze drie dochters zijn er nog vier neven en nichtjes, plus in totaal acht volwassenen. Ik raak er nu al van in de stress! Ik heb altijd het gevoel dat ik te weinig voorbereidingstijd heb.”

Stress

Ondanks alle stress die het ­verzorgen van het kerstdiner met zich meebrengt, waardeert Angela de feestdagen. “Ik vind het fijn om deze traditie ook aan onze kinderen door te geven. Mijn man heeft mij doen inzien dat de feestdagen mooie ijkpunten in het leven zijn. Als we weer richting Oud en Nieuw gaan, verbaast het me altijd hoe de tijd vliegt. Ik ben me altijd graag bewust van alles, hoe mijn kinderen zich ontwikkelen, wat ik in mijn werk meemaak… Dan vind ik het rot om me te ­realiseren dat er alweer zo veel achter de rug is.”

Zilveren Televizier-Ster

Als hoogtepunt van 2016 noemt Angela als eerste haar zomervakantie in Italië. “Tom en ik kunnen normaal gesproken slecht stilzitten. We willen altijd nuttig en productief zijn en zo’n vakantie is een moment om ons weer op te laden. Samen met de kinderen. Fijn om even niets te moeten. Beroepsmatig kan ik natuurlijk niet om de Zilveren Televizier-Ster voor beste Actrice heen.” In 2016 reikte Televizier voor het eerst deze dramaprijs uit. Angela werd bekroond tot beste tv-actrice voor haar rol in Flikken Maastricht. “Dat deed me veel. De serie is na tien ­seizoenen bij de kijkers nog steeds relevant en dat ze mij dan deze erkenning geven, vind ik heel bijzonder. Bovendien is deze serie voor mij niet zomaar een project; het is een deel van mijn leven geworden. Ik heb mijn kinderen bij wijze van spreken tijdens Flikken gekregen. Zelfs op mijn sterfbed zal ik me dit als een dierbare periode herinneren.”

Fans

Angela bedankte in haar acceptatiespeech nadrukkelijk haar fans. “Natuurlijk. Je moet nooit vergeten voor wie je iets maakt. Ik sta ook veel in het theater en als na een voorstelling iemand met betraande ogen naar me toekomt en zegt: ‘Wat was het mooi, dankjewel’, is mij dat minstens zo veel waard als een Zilveren Televizier-Ster. Ik speel met mijn man de voorstelling Kreutzersonate, Als het verlangen maar stopt. Omdat we het ook samen hebben geproduceerd, raakt het natuurlijk enorm aan mijn ziel en mijn interesse als persoon. Het is heerlijk om dat met het publiek te kunnen delen.”

Dieptepunt

Deze voorstelling brengt Angela ook gelijk bij haar dieptepunt van het jaar. Een Belgische rechter besloot afgelopen ­november dat het stuk in 2017 niet meer in de huidige vorm mag worden opgevoerd. “Het was een rotsituatie die veel tijd en energie kostte. In België speelden we de voorstelling met de Vlaamse pianist Nikolaas Kende en zijn vrouw, violiste ­Jolente De Maeyer, die hadden meegedacht over de oorspronkelijke muziekkeuze van het stuk. Gaandeweg kreeg die man gevoelens voor mij. Daardoor was het niet meer mogelijk om met z’n vieren op het podium te staan. Dat gaat niet met zoiets kwetsbaars als toneelspelen.”

Rechter

Omdat de contracten al netjes waren uitgediend kozen Angela en Tom er daarom als producenten voor om tijdens het ­Nederlandse deel van de tour met anderen musici te werken. Dat pikten de Vlamingen niet. “Ze zeiden: ‘Jullie spelen die voorstelling met ons of helemaal niet.’ Via de rechter hebben ze een verbod afgedwongen. We gaan nog in beroep. Ik heb zeker wat tranen om de situatie gelaten, vooral omdat de rechtszaak gestoeld was op een ander kwaad willen doen. Zo zit ik niet in elkaar. Maar ik haat die mensen niet. Ik denk alleen maar: wat ontzettend slecht voor jullie karma.” Het heeft gelukkig de lol van het spelen niet verpest. Angela en Tom mogen de toneelvoorstelling nog tot eind december in Nederland opvoeren. “Als ik zo’n theater alleen al ruik, denk ik: hier hoor ik. Het is bovendien ontzettend leuk om samen met Tom op pad te zijn.”

Meisje van Plezier

Het komende jaar zal Angela zich ook zeker niet vervelen. Na de kerstvakantie gaat ze verder met de opnames van een nieuwe RTL4-serie, Meisje van plezier. “Het wordt waarschijnlijk in het najaar van 2017 uitgezonden. Ik speel een huisvrouw die moeder is van twee kinderen en in de escortindustrie belandt. In het voorjaar nemen we het twaalfde seizoen van Flikken Maastricht op en na de zomer begin ik weer aan een eigen theaterproject. De agenda zit behoorlijk vol. Zeker met een groot gezin. Voor vriendschappen is daardoor sowieso minder tijd dan vroeger.

Mijn werk vervult alles

Maar wat voor mij gouden momenten zijn, is zoals laatst, toen we vrienden over de vloer hadden die ­bleven slapen. Het was zo’n avond waarop veel gelachen werd, maar ook gehuild. Je komt echt weer eventjes helemaal tot elkaar. Het is mooi om te merken dat bij echte vriendschappen het gevoel blijft, ook al zie je elkaar ­misschien een jaar niet. Ach, we zijn allemaal druk. Ik ben in mijn dagelijks leven bij de mensen met wie ik het liefste wil zijn: mijn man Tom en onze dochters. Dat en mijn werk vervult eigenlijk alles. De feestdagen zijn een mooie periode om me dat nog eens extra te realiseren.”

Flikken Maastricht vrijdag 20.30 • NPO 1