Gijs Naber (32) speelt in de comedyserie ‘Lieve Liza’ de onbehouwen voetbalgek Mark. De bekendste rol van Gijs tot nu toe was die van prins Willem-Alexander in de film ‘Majesteit’.
De leukste kijktips
21 Jump Street
The Girl with the Dragon Tattoo
Je hebt tot nu toe weinig comedy gespeeld, waarom deze serie?
„Omdat ik zoiets nog nooit had gedaan. Ik had met Jean van de Velde (de regisseur) al eens een workshop gedaan. Jean ging toen de film Wit Licht maken. Marco Borsato had acteerles nodig, dus toen vroeg Jean mij met Marco te improviseren. Dat was een heel wonderlijke ervaring. Maar door die ervaring wist ik wel hoe enthousiast Jean was. Op de set van Lieve Liza bleek ook nog dat we dezelfde humor hebben. En ik sta altijd open voor veel dingen. Ik wil alles uitproberen en dan kan ik daarna altijd nog zeggen dat het niks voor mij is.”
En is Mark een leuke rol om te spelen?
„Mark is in het begin een luie, egoïstische, egocentrische, en ook nog onaangepaste zak. Maar zodra hij het deksel op zijn neus krijgt en gewezen wordt op zijn gedrag, ontdekt hij dat hij bepaalde dingen anders moet aanpakken. Langzaam komt Mark op een ander spoor terecht. Hij wordt iets empatischer, iets assertiever, dat is een leuke ontwikkeling. We zijn ook op zoek gegaan naar de ernst en naar herkenbaarheid. Anders kan het je als kijker niks schelen wat er met het personage gebeurt. Je moet wel kunnen meegaan met die mensen. Daarnaar zijn we op zoek geweest.”
Als Mark ooit sympathiek wordt, is dat het einde van de serie.
„Nou, ik denk dat er nog wel ruimte voor een vervolg is.”
Wat vind je zelf een goede comedy?
„De Britse serie The office is fantastisch. Een comedy moet iets schaamteloos hebben. En The office is zo tenenkrommend. Van dat soort humor hou ik. Maar Friends vind ik ook goed. Die personages halen de raarste capriolen uit, maar ze gaan er zo vol voor dat je het toch pikt. Maar er zit wel een enorm team achter: per personage zijn er wel drie tot vier schrijvers.”
Is het jammer dat er in Nederland weinig geld is voor comedy’s?
„Het is jammer dat het bij ons om de kijkcijfers gaat in plaats van om de inhoud. Producenten moeten meer risico nemen. Je voedt de behoefte van een massa, maar soms moet je die massa ook opvoeden.
