Spoorloos bestaat maandag 25 jaar en is daarmee een van de langst lopende tv-producties van ons land. Toch voelt het niet zo lang. Dat komt doordat de formule van het programma in die 25 jaar met z’n tijd is meegegaan.
Spoorloos begon op 2 februari 1990 als een televisievariant van het populaire radioprogramma Adres Onbekend. Han van der Meer, de eerste presentator van Spoorloos, bracht vooral vrienden weer bij elkaar - zelfs (gestolen) bezittingen kwamen aan bod. Ook opvallend was de plaats van handeling: Van der Meer en zijn opvolgers Debby Petter en Karin de Groot ontvingen hun gasten in de studio. Hoe dan ook: 25 jaar is een hele prestatie waar de KRO vooral op internet bij stilstaat.
Top 25
Op Spoorloos.kro.nl vindt u de 50 afleveringen waarop de redactie de meeste reacties binnen kreeg. Tot 2 februari kunt u kiezen op uw meest memorabele episode; daaruit rolt vervolgens de top-25 met de mooiste verhalen uit 25 jaar Spoorloos.
Mister Spoorloos
‘Mister Spoorloos’ is toch wel Derk Bolt, die sinds 1993 de wereld over reist om familieleden op te sporen en teverenigen. Wat is zijn meest memorabele uitzending? „Dat was in 1993, de allereerste zoektocht die ik samen met mijn cameraman Eus voor Spoorloos heb gemaakt. De reis ging naar Seoul, Zuid-Korea, we zochten de Koreaanse moeder van een in Nederland woonachtig adoptiekind. We hadden toen nog geen zendermicrofoons en dat was buitengewoon onhandig. Als je verderop iemand zag lopen die je gauw iets wilde vragen, kon je er niet eens snel achteraan rennen. Je moest toch rekening houden met de cameraman en de lengte van je microfoonsnoer.”
De techniek liet je toen nog in de steek. Maar hoe ging het met jouw eigen presentatietechnieken?
„Nou, ik was nog nooit in Azië geweest. De mensen in Zuid-Korea waren allemaal half mijn lengte dus als ik tijdens het filmen iemand aansprak, moest ik steeds bukken. Dat was een komische gewaarwording. Ik kon ook werkelijk niets van de gesprekken volgen, maar uiteraard hadden we een tolk bij ons. Uiteindelijk kregen we de aanwijzing dat de familie van de moeder op het Koreaans eilandje Jeju-do woonde, een honeymoon-eiland waar veel Japanners trouwen. De tolk kon door onvoorziene omstandigheden alleen niet mee. Eenmaal op het eiland aangekomen, zijn we bij een Japans restaurant gaan eten en diende het taalprobleem zich gelijk aan. De mensen daar verstonden niet eens een simpel ‘yes’ of ‘no’ en het lukte ons weer niet om sashimi of sushi te bestellen. Uiteindelijk zijn we maar naar de keuken gelopen om onze gerechten aan te wijzen.”
Hoe hebben jullie, zonder tolk, deze zoektocht toch tot een goede einde gebracht?
„Uiteindelijk deelden we ons probleem met de directeur van ons hotel. Hij sprak Engels - weliswaar gebrekkig - en wilde de volgende dag als tolk met ons mee over dat prachtige eiland. En daar vonden we de familie van die moeder. En wat bleek? Zij runde een nagelsalon in Amerika, in Los Angeles. Na overleg met de Spoorloos-redactie in Hilversum hebben we twee tickets geboekt naar Los Angeles en lukte het ons om die mevrouw te vinden. Dankzij de mooie plaatjes en de succesvolle uitkomst werd mijn eerste klus een modelzoektocht, precies waarnaar je streeft als programmamaker.”
