Na de aanslagen in Parijs konden de cabaretiers van Cojones hun borst natmaken. Erik van Muiswinkel over de risico’s van satire bedrijven en het nieuwe seizoen.
Wat voor consequenties heeft het bloedbad op de redactie van Charlie Hebdo voor jullie als makers van Cojones?
„Het stond gelijk als een paal boven water dat we er een complete aflevering aan zouden wijden. Het is een moeilijk onderwerp, maar zoiets als dit komt maar een paar keer per jaar voorbij. De hele wereld was in rep en roer. Daar moet je op reageren, daar kun je als actueel satirisch programma niet omheen.”
Waren jullie niet bang voor tegenacties?
„Theoretisch loop je altijd gevaar. Je weet nooit precies wat er gaat gebeuren in een maatschappij waar zo veel mensen gewapend zijn en lange tenen hebben. In 2000 kregen we na een uitzending van Kopspijkers een stel boze Hells Angels op bezoek. Er zijn toen flinke klappen gevallen. Maar ik voel me niet meer bedreigd dan een ander. Het komt toch altijd uit de lucht vallen. Kijk maar naar de moord op Theo van Gogh en de aanslagen in Parijs. Die zag niemand aankomen. Het heeft geen zin er bang voor te zijn. Als makers van een satirisch programma hebben we in zo’n geval zelfs eerder de neiging om het harder aan te pakken dan zachter. Dat hadden we toen met de Hells Angels ook. In plaats van ze te ontzien, wilden we juist het omgekeerde doen. We hadden stoerdoenerij als tegenreactie, zo van: laten we ze recht in hun ballen schoppen.”
Hebben jullie dat ook gedaan?
„Nee, we vonden het te veel eer. En je moet nooit iets willen bewijzen wat buiten de doelstellingen van je programma valt. Meer nog dan bij Kopspijkers betekent dat in het geval van Cojones: satirische uitzendingen maken die to the point zijn, die ergens over gaan, met ‘ballen’ en goeie grappen. Anders schiet je je doel voorbij.”
Wat zijn belangrijkste veranderingen in het nieuwe seizoen?
„Dat we voortaan elke week een gast aan tafel hebben, een stevige persoonlijkheid die wordt geacht op volle kracht mee te doen en commentaar mag geven op wat wij doen. Verder zijn Owen Schumacher en Rob Urgert uit beeld verdwenen, is de Vlaamse cabaretier Wim Helsen erbij gekomen en hebben Thomas van Luyn en ik stuivertje gewisseld. Thomas is nu de anchorman, hij doet de centrale presentatie. Ik ben alleen nog conferencier en panellid. Iemand kwam met dat idee en er ging bij ons gelijk een lampje branden. Zo doen we in Cojones allebei de dingen waar we het beste in zijn.”
