Giorgio, de laatste originele bewoner van Utopia, is na anderhalf jaar weer thuis. Televizier.nl sprak de Utopiaan van het jaar vlak nadat hij uit Utopia stapte.
Wat was het eerste dat je deed toen je thuis kwam na 18 maanden Utopia?
„Naar huis natuurlijk. Alles leek daar superklein omdat het in Utopia zo groot was. En lekker met iedereen bijpraten. Met familie en vrienden. Ik heb de kleine van m’n maatje de fles gegeven. En m’n moeder is blij dat ik weer thuis ben, niet normaal.”
Weet jij nog waarom je ooit in Utopia wilde?
„Ik was als kleine jongen al fan van Expeditie Robinson. Een onbewoond eiland met een groep avonturen beleven en dingen bouwen. Ik hoorde de oproep voor kandiaten op de radio en kreeg meteen kippenvel over m’n hele lichaam. ’Dit is het!, dacht ik. Hier ga ik me voor op geven'. Om de een of andere reden was ik ervan overtuigd dat het programma in Australië zou worden openomen. Dus ik zei tegen m’n moeder dat ik een jaar naar Australië zou gaan. Uiteindelijk belandde ik nog geen 6 kilometer van m’n huis op een terrein van anderhalve hectare.”
Was dat niet een enorme tegenvaller?
„Nee, want het idee bleef geweldig. Je komt ergens binnen met z’n vijftienen en niemand weet wat ie moet verwachten. Ik had bijvoorbeeld een slotje om m’n kist heen want ik had gehoord dat er een zwerver bij zou zitten. Dat was Rienk. Maar hij had net zo goed zo'n crackzwerver kunnen zijn, er waren tenslotte geen wetten en geen regels. Maar het is al met al een unieke ervaring geweest.”
Precies wat je ervan verwachtte?
„Ik had gedacht dat het afzien zou worden, dat er een spelelement in zou zitten, een presentator. Maar in mijn optiek is het altijd de perfecte samenleving geweest. Ondanks alle ruzies, want die heb je in de buitenwereld ook. Iedereen maakt wel eens ruzie. Zelfs ik. Ik was voor Utopia nog nooit boos geweest op iemand, maar laatst wel op Wilco. Het werd zwart voor m’n ogen. Ik pakte ’m bij z’n kraag en zei: ‘gozer, wat ben jij voor bloedhond?’ Dat zijn dingen die in Utopia naar boven komen, mede doordat je continu op elkaars lip leeft.”
Heb je nooit gedacht: wat doe ik hier in hemelsnaam?
„Nooit. Ik heb elke dag vol gas genoten. Het was een rammer van een anderhalf jaar. Je hebt wel eens een downdagje omdat je ruzie hebt, of omdat er complotten tegen je gesmeden zijn. Maar dan relativeer je weer. Ik heb in al die tijd nooit heimwee naar huis gehad. Ik wist: dat komt wel weer terug. Utopia is iets dat nooit meer terugkomt.”
Heb je echte vrienden overgehouden aan Utopia?
„Zeker. Ruud, Emil, Aike, maar ook Nicoline, die even later kwam. Je bouwt zo’n hechte band met elkaar op. Met Naomi, met heel veel mensen. Dat is top. Ik ga ze zeker weer zien en ik ga nog genoeg leuke dingen met ze beleven. Je kunt deze ervaring ook met niemand anders delen.”
Wat waren de mooiste momenten?
„Er waren alleen maar mooie momenten. Het binnenkomen was geweldig, de koeien verzorgen ook. Elke ochtend om half 7 opstaan. Ik heb daardoor ook veel waardering voor boeren gekregen, want dat sloopt je. Het worstelgala van Emil, maar ook de presentatiecursus die ik heb gevolgd, Utopiaan van het jaar worden. Dat je dat allemaal meemaakt!”
Ben je al in een groot zwart gat gevallen nu je weer buiten bent?
„Ik heb zoveel mooie dingen voor de boeg, dat zit wel goed. Ik wil presentator worden en daarmee ga ik vol gas aan de gang. Ik ben bezig met een Instagramkanaal en een YouTubekanaal, ik wil van de week solliciteren bij SBS want ik hoop zo snel mogelijk aan de bak te kunnen. De banen liggen niet voor het oprapen maar ik weet voor mezelf dat ik het kan en als ik er vol gas voor ga dan moet het geen probleem zijn. Op korte termijn wil ik ergens op een podium staan of een quiz presenteren.”
