In het nieuwe seizoen van Hello Goodbye hoort Klaas Drupsteen (47) op Schiphol weer mooie verhalen aan van wachtende famieleden of vrienden en vertrekkende reizigers. Wat staat ons te wachten?
De leukste kijktips
21 Jump Street
The Girl with the Dragon Tattoo
Kun je een tipje van de sluier oplichten?
„Ik heb onder anderen een jongeman en zijn vrouw gesproken. Ze stonden te wachten op zijn moeder, uit Canada. Zijn vader leed aan dementie, hij was aan het wegglijden uit het leven. Daar vertelde die jongen zó mooi over. Ik heb ook een gesprek gehad met een jonge vrouw die op haar broer uit Italië wachtte. Ze gingen het huis van hun overleden moeder leeghalen. Hun vader was al gestorven, hun moeder was alcoholist. Dat meisje begreep dat en praatte heel liefdevol over haar moeder. Dat was erg ontroerend.”
Wat is ervoor nodig om die verhalen los te krijgen?
„In de eerste plaats is het belangrijk dat de mensen mij het vertrouwen geven om hun verhaal te vertellen. Ze moeten een goed gevoel overhouden aan het gesprek. Bijvoorbeeld als je een monumentje hebt opgebouwd voor iemand van wie je houdt en die is overleden. Dat kan alleen als je respect voor mensen hebt en ze soms ook tegen zichzelf in bescherming neemt. Respect is een heel belangrijke pijler onder het programma.”
Gaat je tweede seizoen als interviewer je beter af dan het eerste?
„Het blijft lastig om snel to the point te komen, wat wel belangrijk is omdat je niet weet hoe lang het gesprek gaat duren. Het moet zo snel mogelijk duidelijk zijn waarover het gaat, maar het moet ook niet gehaast zijn. Dat blijft een puzzel. Interviewen gaat wel soepeler dan in het eerste seizoen. Het lukt me steeds beter om de gesprekken zo te voeren dat de mensen hun verhaal mooi kunnen vertellen.”
Komt het door de plek dat mensen zo openhartig zijn?
„Op Schiphol staan mensen te wachten op dierbaren die ze een tijd niet hebben gezien. Dat is wat anders dan een supermarkt waar je gauw een pond spruiten wilt gaan kopen. Hun hele dag staat in het teken van dat ene moment. Je bent heel erg bezig met die persoon, je bent er vol van. Dan ben je, denk ik, ook sneller geneigd over hem of haar te vertellen.”
Wat is de grootste kracht van Hello Goodbye?
„Naast de aangrijpende verhalen is het zo bijzonder door de mooie climaxen. Een begroeting of een afscheid: daar zit je allemaal op te wachten, daar werken we naartoe. Hoe reageren die mensen op elkaar? Het is briljant in zijn eenvoud.”
