Ze was kandidaat in de Mol, speelt een hypocriet kreng in GTST en is zeer begaan met het milieu. Reden genoeg voor een gesprek met actrice en presentatrice Marjolein Keuning.
De leukste kijktips
Grace
Eredivisie: Ajax - PSV
Maxime kan manipuleren als geen ander, maar de laatste tijd was Marjolein Keunings personage in Goede Tijden, Slechte Tijden opvallend mild. Nou, die periode is voorbij. ‘Wat dat betreft heb ik een fijne draaiperiode achter de rug; de oude Maxime is weer terug’, lacht Keuning. ‘Vooral mijn verhaallijn met Joep Sertons vond ik leuk, waarin ik zijn personage Anton van elektrocutie red en later zeg: “Het is een vreselijke man, maar hij hoeft nog niet dood, want ik ben nog lang niet klaar met hem.”
Manipuleren
Op een gegeven moment staan we met wat mensen rond zijn ziekenhuisbed en hang ik de bezorgde vriendin uit, terwijl ik ondertussen bezig ben de kapsalon van zijn vrouw afhandig te maken. Maxime is continu aan het manipuleren. Soms kan ik tijdens de opnames mijn lach bijna niet inhouden. De scripts zijn vaak zo slim en grappig geschreven dat ik denk: hoe kan iemand zo hypocriet zijn en dan toch nog zo geloofwaardig overkomen?’
Afgelopen zomer verving je Albert Verlinde bij RTL Boulevard en de reacties waren bijzonder positief. Hoe heb je dat ervaren?
„Ik ben nooit zo van het napluizen wat mensen nou allemaal over me schrijven. Maar degenen die voor mij persoonlijk belangrijk zijn – zoals mijn man Henk (Poort, red.), mijn manager en mijn coach – gaven me heel positieve feedback. Daar was ik natuurlijk blij mee. In het begin was het erg spannend. Je krijgt als presentator ’s middags pas de onderwerpen waarover je tijdens de uitzending uit je hoofd moet vertellen, zonder autocue. Als kijker had ik me ook nooit zo gerealiseerd dat alles altijd helemaal live is. Maar ik denk dat mijn theater- en musicalachtergrond – het altijd maar door moeten, al gaat er misschien iets mis – mij wel heeft geholpen.”
Trekt het theater jou nog? Toen je begon met GTST toerde je met jouw zelfgeschreven en geproduceerde theatervoorstelling door het land.
‘Het is gewoon te omvangrijk om ernaast te doen. En ik vind mijn situatie nu wel heel prettig. Mijn oudste dochter zit in de tweede van de middelbare school en mijn jongste gaat daar bijna heen. Dat geeft mij meer ruimte. Maar de overgang vanaf de lagere school kan best groot zijn en dan wil ik er voor haar zijn. Het kan niet zo zijn dat Henk en ik allebei om drie uur de bus instappen richting een theaterzaal en een oppas elke avond de kinderen in bed doet. Ik ben dus heel blij en dankbaar dat ik dit televisiewerk mag doen, waarbij ik een week van tevoren mijn schema weet en ik bovendien altijd ’s avonds, in weekends en schoolvakanties thuis ben. De keuze is me gemakkelijk gemaakt. Theater is behoorlijk ingrijpend in een gewoon gezinsleven. Vroeger kon ik uitslapen tot twaalf uur en dan ging ik trainen en daarna weer naar het theater. Nu sta ik elke dag om zeven uur op. Het is niet anders.’
Twijfelde je toen je gevraagd werd voor De Mol?
‘Qua agenda zeker. Het lastigste was dat ik voor het programma beschikbaar moest zijn in een periode waarin onze beide kinderen een uitvoering hadden die belangrijk voor ze was. Daar kon ik dus niet bij zijn. Maar met Goede Tijden was het op korte termijn zo geregeld dat ik er drie weken niet zou zijn. Ik hou enorm van spelletjes en ik vind Wie Is de Mol? heel mooi gemaakt. Ik was ook heel nieuwsgierig wie er mee zouden doen en in wat voor een club ik terecht zou komen. Wat dat betreft heb ik er niet lang over hoeven aarzelen.’
Je deed in december ook mee aan de televisiecampagne van het Wereld Natuur Fonds: Zet de aarde op 1. Was dat voor jou eenmalig?
‘Ik ben met het WNF in gesprek over wat ik voor hen kan betekenen. De natuur brengt me tot rust. Het gaat me steeds meer aan het hart hoe ons klimaat ervoor staat en ik lees er veel over. Veel mensen beseffen niet hoeveel impact onze manier van leven heeft op de wereld waarin onze kinderen straks verder moeten. Als we zo doorgaan zal over een eeuw de zeespiegel een meter hoger liggen. Alleen al in Bangladesh zal dat een vluchtelingenstroom van dertig miljoen mensen teweegbrengen. Ik word er vrij depressief van als ik me realiseer hoe groot het klimaatprobleem is. Dan denk ik weleens: ik wil er niet eens mee bezig zijn, omdat ik door de bomen het bos niet zie.’
Welke rol zie jij voor jezelf daarin weggelegd?
‘Ik zou graag bijdragen aan het bewustzijn van de mensen. Want er zijn vaak heel eenvoudige manieren om onze ecologische voetafdruk te beperken. Een voorbeeld: ik las op de site van het WNF over het gebruik van gerecycled papier. Ik dacht eerst: dat is toch van dat vieze bruine kringlooppapier? Nee dus. Er blijkt ook wit gerecycled papier te zijn, en dat koop ik dus voortaan. Geen grote moeite. Minder vlees eten helpt ook enorm. Als het bewustzijn allereerst op dat individuele niveau bij iedereen toeneemt, kunnen we uiteindelijk samen een wezenlijke verandering teweegbrengen.’ •
GTST ma t/m vr 20.00 • RTL 4
